De strandtent

Owen keek van de een naar de ander. Ieder van hen wachtte ze op een uitleg. Owen slaakte even een diepe zucht. Zonder een antwoord te geven knoopte hij zijn blouse iets los. Hij trok deze vervolgens wat opzij aan de rechterkant van zijn borst. Daar was een groot litteken te zien. ''Homofoben'' Reageerde hij vervolgens zacht. Oftewel homohaters hadden hem te pakken gehad. Niet dat hij homo was, hij was bi maar het kwam er op neer dat hij ook op jongens viel en dat was genoeg geweest voor de jongens om hem te pakken.

Cameron schrok. Ze had niet verwacht dat Owen hiermee zou komen, en al helemaal niet dat hij zijn litteken zou laten zien. Zulke dingen raakte Cameron altijd. "Wat vreselijk, wie denken ze wel niet dat ze zijn!" riep ze. Ze kon zich hier zo boos om maken, zij is vroeger ook wel eens gepest omdat haar vaders homo zijn, maar gelukkig is ze nooit aangevallen. "Hoelang geleden is het?"

Daniel schrok, hij wist niks uit te brengen en keek naar zijn litteken. Waarom zouden ze dat doen? Dat kan toch niet? Hij wachtte op het antwoord van Owen. Hij had medelijden met hem..

Cameron nam nog een laatste slok van haar cocktail. Ze zag hoe de surfjongen opstond en hun richting op kwam lopen. Cameron besloot om op te staan en naar hem toe te gaan. "Jongens, ik vond het gezellig, maar de plicht roept," zei ze terwijl ze opstond. "Ik zie jullie zo weer."

Owen zag dat ze schrokken. Owen wende zijn blik van hen af terwijl hij zijn blouseje weer over het litteken trok. Hij hoorde vervolgens de reactie van Cameron. Het duurde daarna niet lang of ze vroeg hoelang het geleden was. Owen nam eerst een slokje van zijn cocktail. Het was niet dat hij dit zonder moeite vertelde. ''4 jaar geleden'' Antwoordde hij langzaam aan. ''Ik was 15 jaar toen ik verliefd werd op een jongen waarvan ik dacht dat het mijn beste vriend was, verkeerde vrienden.. Kan het einde van je leven zijn'' Zei Owen met een lichte zucht. Hij keek ze daarna voor een moment weer in de ogen aan. Cameron leek daarna ineens weg te gaan, want ook de jongen was opgestaan. Owen zijn blik viel op de jongen. Langzaam aan glimlachte hij wel even wat naar haar. Hij knikte dan ook nadat ze zei dat ze hen wel weer zou zien.

'Wil je nog een.. cocktail?' Vroeg ik omdat ik niks wist te zeggen. Pas daarna zag ik dat hij nog een heel glas had ik glimlachte onhandig. 'Het was een heel heftig verhaal..' zei ik daarna nog vlug. Ik raakte zijn schouder even aan en wreef langs zijn arm.

Owen zijn blik viel op Daniel. Hij vroeg hem of hij nog een cocktail was. Zijn blik viel dan ook op zijn cocktail. Maar daar zat nog genoeg in. Owen pakte het glas vast en nam er een slok uit. Hij keek algauw daarna weer terug naar Daniel. Hij zag zijn onhandige glimlach. Het gaf hem iets schattig's. Owen keek even weg door zijn woorden die volgde. Ja het was een heftig verhaal, maar er was niks aan te doen. Helaas droeg je het litteken de rest van je leven met je mee, en meer. Ineens voelde hij Daniel zijn hand bij zijn schouder. Hij voelde hoe hij over zijn arm wreef, wat zeker niet onaangenaam aan voelde. Nee het had juist iets fijn vertrouwds. ''Ik denk dat ik er blij om ben dat me ouders me hier naartoe gestuurd hebben'' Zei hij langzaam aan wat zacht tegen hem. ''Hier zijn aardigere mensen'' Zei hij met een licht glimlachje tegen hem.

Ik glimlachte naar hem en keek toen even naar me schoenen. 'Weet je, ik ben ook blij dat je bent gekomen, jij bent namelijk een deel van die aardige mensen.' Ik wist niet wat ik allemaal zei, en of het nou aan de cocktails lag of aan mezelf. Ik bestelde nadat ik dat had gezegd gelijk nog een cocktail.

Ze schrok van het verhaal van Owen 'Wat een hufters' riep ze uit. Dat er zulke zielige mensen bestaan die dit in hun hoofd halen dat kon ze echt niet begrijpen. Ze wilde nog meer vragen stellen, maar dit was niet het moment om dat te doen. Ze glimlachte toen Cameron op stond en met de surfboy mee liep 'Veel plezier, en geen dingen doen die ik ook niet zou doen' riep ze haar nog lachend na. Cameron kon er wel wat van feestbeest.. De jongens waren uiteindelijk in de praat geraakt, ze wist niet goed wat ze moest zeggen dus ze luisterde alleen maar.

Owen keek Daniel met zijn hel blauwe ogen in de ogen aan. Hij luisterde naar zijn woorden. Het deed hem goed die woorden.. Iemand die blij was dat hij er was. Dat hoorde hij nauwelijks, behalve van zijn ouders. Maar dat was ook niet speciaal meer. ''Ik had het niet willen missen'' Antwoordde hij met een licht glimlachje op hem. Het voelde aangenaam, de manier van hoe Daniel op hem reageerde. Ineens daarna hoorde hij nog een reactie van Nina. Owen keek om naar haar. Hij knikte even lichtjes. Hij kon er maar beter niet teveel over zeggen. Dan ging hij zich alleen maar slechter voelen, en dit moment zo gezellig moeten zijn. Hij nam dan ook nog snel een slokje van zijn cocktail. ''Wat doen jullie zoal.. in een strandtent'' Vroeg hij vervolgens langzaam aan aan hen. Hij keek hen vervolgens weer wat stiller aan.

Ze waren alle drie een beetje stil van het verhaal van Owen. Ze masseerde haar slapen migraine die kwam opzetten dacht ze. Ze dacht na over de vraag van Owen 'Dansen cocktails drinken en wie weet wie je tegen komt' zei ze en ze knipoogde. Ze nam dronk het laatste beetje van haar cocktail op en keek de jongens weer aan.

Hij liet zijn hand van hem afglijden en wreef daarna door zijn haar, 'hmm, dansen, drinken en genieten.'
Hij nam nog een slokje van zijn cocktail, dit was al zijn derde. Hij genoot van Owen, hoe hij glimlachte en hoe hij praatte.

Owen keek afwachtend naar de twee. Hij was nooit zo heel veel uit gegaan. Naja als hij in zijn eentje ergens ging drinken, dan kon hij moeilijk met iemand samen gaan dansen. Hij had nog wel eens dat hij zin kreeg om gewoon op te staan en te gaan zingen, want een mooie zang stem had hij wel. Maar dat zou hij nu niet zomaar meer doen. Hij knikte uiteindelijk eens lichtjes. ''Gezellig'' Zei hij met een kort glimlachje tegen hen. Voor een moment viel zijn blik op Daniel zijn hand die van zijn schouder af gleed. Ergens voelde hij de teleurstelling, het had fijn en vertrouwd aangevoeld. Alleen die aanraking al. Ondertussen was zijn cocktail dan ook al op. Zijn blik ging daarna naar Nina door de gedachten aan haar laatste woorden. ''Ja wie weet..'' Antwoordde hij langzaam aan en zacht. Voor een moment keek hij dan ook weer naar Daniel.

Ze voelde zich ongemakkelijk de jongens hadden het al gezellig genoeg met z'n tweeën. De migraine zette door misschien was het toch beter om op tijd haar bed in te stappen. 'Jongens jullie vermaken je wel he met elkaar, ik ga terug naar de Villa. Me migraine komt opzetten is misschien wel verstandig voor me om even lekker me bed in te stappen' zei ze verontschuldigend. Ze stond op en zwaaide nog naar de twee en liep toen de strandtent uit.

Toen Nina wegging voelde ik me een soort van schuldig, hij had haar toch niet weggejaagd? 'Sterkte,' zei hij en glimlachte wat naar haar.
'Ik kom zo ook richting de villa,' riep hij nog. Daarna richtte hij zich op Owen. 'Wil je nog een cocktail?' Vroeg hij.

Owen zijn blik bleef voor een moment bij Nina hangen. Had hij misschien iets niet moeten zeggen? Ook hij had voor een moment een schuldig gevoel. ''Beterschap'' Zei hij wat zachter tegen haar. Hij keek haar na. Zijn blik viel algauw daarna op Daniel die hem weer een cocktail aan bood. Hij knikte eens. ''Graag'' Antwoordde hij met een licht glimlachje op hem.

Ik bestelde er nog 2, en pakte ze na een tijdje aan en gaf hem aan Owen. Ik legde mijn hand op zijn knie maar keek hem niet aan.
Ik streelde wat over zijn knie, 'je hebt bijzondere ogen,' zei Daniel en keek naar de ogen van Owen. Hij had ze vandaag al een paar keer gezien, toevallig genoeg. Het leek wel het lot.

Daniel vond het al wat laat worden en stond op, ik gaf Owen een kus op zijn wang 'ik ga weer naar de villa,' zei ik en verliet de strandtent.

Owen keek toe hoe Daniel nog twee cocktails bestelde. De volgende keer zou Owen hem wel trakteren, dat was wel net zo eerlijk. Zodra ze de cocktails kregen nam Owen er kalm een slokje van. Plotseling voelde hij een hand, die van Daniel weg kwam op zijn knie. Owen keek opzij naar hem maar Daniel keek hem niet aan. Het gestreel over zijn knie was fijn. Het was bijna alsof hij wenste dat het niet zou stoppen. Maar het aangename gevoel stopte ook nog niet. Daniel zei hij hem dat hij bijzondere ogen had. Iets wat hij ook niet vaak hoorde. Owen keek hem in de ogen aan en glimlachte wat naar hem. ''Bedankt'' Zei hij zacht tegen hem. Hij wilde hem laten weten dat hij het fijn vond dat Daniel zo aangenaam tegen hem deed maar op dat moment stond Daniel ineens op en drukte een kus op zijn wang waarna hij hem zei dat hij naar de villa toe ging en dan ook gelijk de strandtent verliet zonder dat hij nog iets had kunnen zeggen. Owen keek zwijgend naar de nu lege kruk naast hem. Hij had Daniel erg graag nog bij zich gehad, maar dat mocht kennelijk niet zo gaan. Owen dronk snel zijn cocktail op waarna hij er ook vandoor ging. Als hij nu ging slapen, hoopte hij Daniel de volgende dag snel weer te zien.

Fitz liep een strandtent binnen. Kalm keek hij in het rond. Muziek was de hele tent rond te horen. Een kalm grijnsje verscheen op Fitz zijn mond. Hij liep naar de bar toe die zich in de tent bevond. Hij zette zich op een kruk neer en bestelde een whisky. Deze goot hij al snel achterover. Het duurde dan ook niet lang of hij nam er weer een. Fitz ging graag weg om een drankje te nemen, soms dronk hij misschien dan ook wel teveel. Dat kon in twee dingen uit pakken, of hij werd heel erg flirterig en stortte zich op een meisje. Of hij kreeg woedeaanvallen, en die wilde je liever niet mee maken. Maargoed hij zat er nu nog op z'n gemakje te drinken. Hij moest even denken aan Cameron, die was wel pittig had hij het idee. Maargoed hij vroeg zich verder nog wel af wie er nog meer in de villa woonde.

Daniel liep met Cameron naar de strandtent, waarschijnlijk kwamen de andere zo ook wel. Zijn maag deed geen pijn meer op een aantal blauwe plekken na was hij gewoon weer dezelfde. De strandtent zat aardig vol en het leek erop dat het een gezellige avond werd. Hij ging aan de bar zitten dicht bij een raam en bestelde een biertje 'wat wil jij?' Vroeg Daniel aan Cameron terwijl die met zijn geld ongeduldig op de bar tikte.

Cameron deed de deur van de strandtent open. Het was al best druk en de muziek stond hard. Ze zag Fitz aan de bar zitten, waarom moest hij nou weer uitgerekend hierheen gaan? Ze liep naar binnen en hoopte dat hij hen niet zag. Daniel zag hem ook nog niet, gelukkig. Ze liep achter Daniel aan en ging naast hem zitten. "Een wijntje," zei Cameron.

Owen kwam achter de twee naar binnen. Vluchtig keek hij in het rond maar met al die drukte zag hij Fitz niet gelijk. Owen keek van Daniel naar Cameron toen hij vroeg wat zij wilde drinken. Hij wachtte maar af, hoe de rest van de avond zou gaan lopen. Even keek hij de bar rond. Plotseling ontdekte hij Fitz tussen de mensen door. Hij keek opzij naar Cameron. Zij had hem ook gezien maar keek nu al weer weg. Owen keek dan ook weg en slikte eens. Als het maar goed af liep vanacht dacht hij achter elkaar.

'Owen!' Riep hij terwijl hij het drinken van Cameron en zichzelf al besteld had. 'Wat wil jij?' Vroeg hij nog een keer. Hij keek met Owen en Cameron mee, ze zaten een beetje paniekerig naar rechts te kijken. Daniel zag alleen een paar mensen die zaten te drinken. 'Is er wat?' Vroeg hij aan hun. Hij kon niet zo snel merken wat er was. Het kon hem eigenlijk ook allemaal vrij weinig schelen, of er zou iets heel naars moeten zijn.

Cameron wierp een blik naar Daniel. "Nee er is niets, laten we er een gezellig avondje van maken," zei ze en ze hield haar wijntje omhoog. "Proost!"