De keuken

In de keuken aangekomen was Cameron verbaasd. Er stond een groot keukeneiland met allerlei soorten apparaten. Ze opende de koelkast en was verbaasd, ze zag allerlei lekkere dingen liggen. Cameron at nooit veel als ontbijt, maar vandaag zou ze wel een uitzondering willen maken.
Ze pakte een bord en roosterde twee broodjes, die belegde ze met kaas tomaat en sla. Heerlijk, zo maakte haar vader het ook altijd op zondag.
Ze ging aan het kookeiland zitten en pakte er een krantje bij.

Ze liep de keuken in en zei nog hard op "wauw" , de keuken was enorm, met een glimlach liep ze langs het kook eiland.
"dit is enorm" en ze glimlachte , ze maakte een boterham en ging ook aan het kookeiland zitten.
Rustig at ze haar broodje op en neuride een deuntje dat al de hele dag in haar hoofd zat.

Cameron keek op van haar krantje toen ze hoorde dat er iemand naast haar kwam zitten. "Oh, jij ook hier," zei ze glimlachend, "ik had je helemaal niet gehoord." Ze keek naar Cléo die een liedje aan het neuriën was. "Waar is iedereen?"

"we zijn net terug van het strand dus ik denk omkleden enzo" zei ze met een glimlach en at rustig haar broodje op.
Ze sprong van de barkruk en zette het koffie apparaat aan "wil je wat drinken?" en ze zich alvast een kopje voor de koffie.
"wat lees je?" ze hield niet van stiltes dus vroeg maar wat.

"Ja lekker, een kopje koffie kan ik wel gebruiken," zei ze terwijl ze haar hand voor haar mond deed en gaapte. "Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat ik lees, het is een Spaans krantje, het lag hier al op de tafel." Cameron vond het jammer dat ze nog niemand anders ontmoet heeft uit het huis, zouden er wel veel mensen zijn? "Met hoeveel mensen zitten jullie hier, of heb jij ook nog bijna niemand ontmoet?"

Ze pakte nog een kopje en schonk de koffie in , "wat moet er in suiker melk?" en ze deed bij haar kopje wat melk in.
Ze telde even , Nina, owen, daniel, James, Matt en Cameron en zij "tot nu toe 6 mensen , denk ik" en ze lachte even.
Snel zocht ze nog wat suiker en deed een beetje in haar koffie,

"Ja graag," zei ze terwijl Cléo suiker en melk in haar eigen kopje deed. Het verbaasde haar hoe weinig mensen er waren, maar dat kon ook gezellig zijn, natuurlijk.
"Oh, dat zijn er nog niet zo veel, maar misschien komt het nog." Ze voelde dat er een beetje een ongemakkelijke sfeer hing in de keuken.
"Ik denk dat ik zo maar even een stukje ga zwemmen of in de jacuzzi zitten, ga je mee?" vroeg ze daarom maar.
Cléo was een mooi meisje om te zien, vooral haar ogen waren erg mooi. Cameron wist van zichzelf dat ze ook niet de lelijkste was, maar ze zou wel eens wat minder braaf eruit willen zien, net als Cléo.

Ze pakte nog een kopje en deed daar ook wat suiker en melk in , ze roerde in de kopjes en zette ze op het kookeiland.
"ja leuk" ze wist niet eens dat er een jacuzzi was , maar wel leuk.
Ze ging zitten en nam een slok van haar koffie.

"Dank je," zei ze toen ze het kopje koffie aangereikt kreeg. Ze dronk het kopje snel op en stond op. "Ga je mee?"
Daarna ging ze de trap op richting de jacuzzi.

Ze knieën en ruimde even de kopjes en borden op, het was een gewoonte om dat te doen.
"ik kleed me nog even om dan" zei ze Vlak bij haar kamer en liep daar naar binnen om om te kleden .

Eenmaal in de keuken aangekomen wist ze niet wat ze zag, ze liep de keuken rond en bekeek alles nauwkeurig.
Wat zou ze graag thuis zo'n keuken willen hebben, al was ze niet goed in kokkerellen vond ze het wel altijd erg leuk om te doen.
Het leek haar zo leuk om hier met alle bewoners van de villa een avond lekker te koken en samen te eten, maar dat zou vast nog wel gebeuren.
Ze pakte een blikje cola en ging op het aanrecht zitten zoals ze thuis ook altijd deed.
Ze voelde zich hier nu al thuis en had zoveel zin in de tijd die nog komen zou, ze ging zich hier zeker vermaken.
Nog dromend nam ze een slokje van haar cola normaal mocht ze nooit frisdranken drinken vanwege haar dieet, maar ze vond dat ze op deze vakantie zich wel even mocht laten gaan wat betreft het eten en drinken ze was tenslotte om hier te genieten.

Cameron liep direct naar de koelkast en pakte een flesje water, met grote slokken goot ze alles naar binnen. Ze schrok toen ze Nina zag zitten op het aanrecht. Het flesje ging even op en neer, toen lachte ze. "Oh, god ik had je helemaal niet zien zitten," zei ze ongemakkelijk. Ze moest echt stoppen met dat onhandige gedoe van haar, wat zou iedereen wel niet denken.
"jij hebt het jezelf ook al gemakkelijk gemaakt," zei Cameron terwijl ze naar het aanrecht wees.

Ze hoorde hoe iemand de keuken in kwam lopen, het was Cameron. Ze zag haar niet zitten dus ook zij bleef stil en keek hoe zo een flesje water pakte uit de koelkast, toen ze zich omdraaide schrok ze. 'Slecht geweten?' vroeg ze toen en ze moest lachen 'sorry dat ik je liet schrikken, dat was niet me bedoeling'. Ze nam een slokje van haar cola 'Ja ik voel me al helemaal thuis' zei ze lacherig en keek toen even naar het aanrecht 'er is nog genoeg plek'.

Cameron lachte, "maakt niet uit hoor, ik denk dat het meer aan mij ligt." Ze liep richting het aanrecht en sprong naast Nina erop.
"Ik voel me ook al helemaal thuis, echt geweldig zo'n huis!" zei Cameron blij. "Hier zou ik nog wel lang kunnen zitten."

'Ik ga me hier ook zeker vermaken, we hebben tot nu toe al een leuk groepje. Hopelijk word het wel nog wat drukker' gaf ze eerlijk toe. Het huis was immers groot genoeg en ze zag het wel zitten om meer mensen ze leren kennen. Ze keek Cameron aan 'heb je wel eens over modellenwerk na gedacht?' Vroeg ze toen.

Cameron greep de fruitmand die achter haar stond en pakte een appel. "Ik hoop ook dat het drukker wordt, er zijn tot nu toe maar 3 mensen die ik heb ontmoet, dat vind ik wel jammer," zei ze terwijl ze een hap van de appel nam. Toen Nina het over modellenwerk had hoestte Cameron even. Ze haatte modellenwerk, ze was er wel eens voor gevraagd maar ze was er zo op tegen. De manier waarop de modellen werden uitgehongerd bah! Cameron keek naar Nina, misschien was zij wel model, dus ze zei het maar op een niet zo harde manier. "Ik ben er wel eens voor gevraagd, maar het is niets voor mij geloof ik," zei ze en ze glimlachte. "Ben jij model?"

Ze zag dat Cameron een appel uit de fruitmand pakte 'Wil je me ook een appel aangeven?' vroeg ze. Op een of andere manier zag ze dat Cameron schrok van haar vraag, en keek haar vragend aan. 'Het uiterlijk heb je in ieder geval' zei ze verlegen. 'Maar je moet het inderdaad wel willen' en ze knikte instemmend. Ze wist zelf niet beter ze was vanaf jongs af aan er al mee op gegroeid, haar moeder was ook altijd al model geweest. Ze vond het leuk om te doen maar wel hectisch vandaar dat ze ook erg blij was dat ze nu eventjes gas terug kon nemen en hier lekker te relaxen. 'Ja, ik ben model' zei ze verlegen, ze wist hoe sommige mensen over modellen dacht.

Cameron reikte Nina een appel aan. "Dat dacht ik al," zei Cameron. "Je ziet het wel aan je, maar het zou echt niks voor mij zijn. Ben je veel weg van huis?"
Ze zag dat Nina verlegen werd toen ze het erover had. Dat was niet Camerons bedoeling. "Ik wilde niet beoordelend overkomen hoor," zei ze, "ik heb er alleen niet zoveel mee." Ze glimlachte.

Ze pakte de appel aan en nam er een hap uit. 'Ik ben ermee op gegroeid en ik vind het heel leuk moet ik zeggen, maar als het je verder niet ligt dan heeft het natuurlijk niet veel zin. Best wel ja, gelukkig gaat wel bijna overal me moeder mee naartoe en die regelt ook erg veel. Ze was vroeger ook model' en ze glimlachte. Nu ze het over haar moeder had merkte ze pas hoeveel ze haar miste. 'Maakt helemaal niets uit, je bent eerlijk toch?' en ze keek Cameron aan. 'Wat voor werk deed jij toen je hierheen kwam, of zat je nog op school?' vroeg ze nieuwschierig.

Na even betrad ook Owen de keuken. Hij liep naar binnen. Voordat hij de keuken rond kon kijken hoorde hij de stemmen van de twee dames al. Zijn blik viel op hen. ze zaten met z'n twee op het blad van het kookeiland. Voor een moment bleef Owen zijn blik bij de twee dames. Hij richtte zich daarna op de koelkast en liep er dan ook heen. Hij haalde een blikje fris drinken uit de koelkast waarna hij zich naar de tafel toe draaide waar je ook bij kon zitten. Hij zette zich op een stoel en opende het blikje. Hij nam er een slokje uit waarna hij zijn blik naar buiten richtte, zonder ook maar iets tegen de twee te zeggen. Terwijl hij Nina eigenlijk al wel kende, van het strand. Ze was zo aardig geweest om hem uit te nodigen voor het zwemmen. Het andere meisje kende hij nog niet. Een lichte zucht ontsnapte zijn mond.

Daniel liep de keuken binnen achter Owen aan en zei snel gedag, snel daarna ging hij op een stoel zitten.
'Het is warm zeg,' zei hij tegen zijn huisgenoten en pakte een napoleon snoepje uit z'n tas.
Hij keek even naar zijn benen en zag dat ze verbrand waren, het was eigenlijk ook veel te heet.

Cameron glimlachte naar Nina, "tja, sommige mensen vinden mij iets té eerlijk. Oh, je hebt het van je moeder dus, wel leuk dat je dit samen met haar kan delen. Ze dacht aan haar eigen moeder. "Mijn moeder zou ook model zijn geweest, misschien dat ik het daarom niet zo met modellen heb, ik ken mijn moeder niet en ik hoef haar ook niet te kennen." Ze rolde even met haar ogen, ze wilde het niet eens haar "moeder'' noemen.
"Maar goed, wat ga je eh.'' ze stopte even met praten toen er een jongen geluidloos de keuken in kwam lopen, hij zei niets.
"Oh, hallo. Volgens mij ken ik jou nog niet, ik ben Cameron," zei ze en ze stak een hand uit. Daarna richtte ze zich weer op Nina.
"Ik ben net klaar met school, ik deed ook aan tennis maar daar ben ik mee gestopt,'' zei ze.

Owen keek naar de lucht via het raam waar hij bij zat. Voor een moment keek hij vanuit zijn ooghoeken naar de andere jongen die zo ook de keuken binnen kwam. Hij herkende hem als Daniel. Meer wist hij niet van hem, behalve dat hij er goed uit zag. Maar zo deden meerdere dat hier. Ook de dame's zagen er leuk uit. Zoveel leuker dan hij zelf. Owen pakte zijn blikje vast en wilde er een slokje uit nemen. Op dat moment hoorde hij een stem naast zich. Owen liet zijn blikje voor wat het was en keek opzij naar het meisje, het meisje dat hij nog niet kende maar zich nu als Cameron voorstelde. Owen keek voor een moment zwijgend naar haar hand waarna hij deze dan maar vast pakte en licht schudde. ''Owen'' Stelde hij zich met zijn zachte jongens stem aan haar voor. Een licht glimlachje stond voor kort op zijn mond waarna hij haar hand weer los liet.

Ze luisterde naar het verhaal van Cameron en dacht aan haar eigen thuissituatie 'Hoe komt het dat je het niet met je moeder kan vinden' vroeg ze nieuwschierig, misschien wel iets te nieuwschierig ze snapte best als Cameron hier geen antwoord op wilde geven ze kenden elkaar tenslotte pas net. Ze volgde Cameron's blik en zag hoe Owen binnen kwam lopen, de jongen die ze vanmiddag aan het strand zag zitten hij heeft iets onschuldigs over zich heen. 'Hey' Begroette ze hem vrolijk. Daniel begroette ze met een glimlach, eindelijk weer een beetje leven in het huis.