De woonkamer

Daniel
Ik hoorde de verhalen van de andere en dacht na, we zijn hier toch allemaal voor dezelfde reden: Ontspanning.
Cléo en Nina gingen naar hun kamer, ik wist nog niet eens waar ik sliep. Matt ging voor het grote raam staan waardoor ik als enigste nog op de bank zat met een grote rugzak achterop. Ik was moe van de reis en was ook nieuwschierig naar de andere, die wel wat later waren dan ons.

Ik plofte weer op de grote bank neer. 'Het duurt wel lang voordat de anderen er ook zijn, vind je niet?' vroeg ik aan Daniel. De hele dag wist ik al niet wat te zeggen. Normaal kon ik zo hele gesprekken voeren met mensen die ik net kende, maar vandaag lukte het om de één of andere reden niet. Net op het moment dat ik het juist wou, aangezien ik nog een hele vakantie met deze mensen door moest brengen. Dan zou het wel fijn zijn als ik ze al meteen een beetje leerde kennen. Ook al wist ik nu de reden waarom ze hier waren en dat was toch al wel heel wat.

Daniel
Matt kwam naast me zitten, niet dat het iets speciaals was. Maar deze ene keer wel, het was een moment voor mij om toe te slaan.
'Ja inderdaad,' zei ik en draaide me een beetje richting Matt. 'Zullen wij anders ook kamer delen?' Vroeg ik en keek hem eventjes aan.

'Uh, ja..' zei ik. 'Is goed hoor.' Daniel werkte me aardig op mijn zenuwen, nu al. Heel veel zin om met hem een kamer te delen had ik dus niet, maar als het slecht ging, kon ik waarschijnlijk nog wel van kamer ruilen. Tenslotte wou ik hem wel een kans geven. Ook al waren de blikken waarmee hij soms naar me keek nogal beangstigend, hij deed het waarschijnlijk niet met opzet. Misschien had hij het zelf wel niet eens door..

Vrolijk liep ze richting de woonkamer.
Dit zou echt een geweldige vakantie worden, dat wist ze nu al.
De mensen waren aardig het huis was mooi en nou ja ze was in Spanje.
Ze deed haar oortjes in en liep op de bank af waar ze ging zitten waar ze eerst ook zat.
Ze kon niet wachten om het strand op te gaan of aan het zwembad te liggen.

Daniel
'Ah, oke mooi!' Zei ik vrolijk en tilde mezelf van de bank waarna ik mijn andere koffer opraapte van de grond en het handvat eruit haalde.

Matt
Ik stond ook op en pakte mijn tassen van de grond. Vervolgens liep ik de woonkamer uit en de hal in, ik ging er vanuit dat de slaapkamers boven waren, dus die kant liep ik ook op.

Ze zag de jongens richting de kamers lopen.
Zelf bleef ze zitten, ze wou gaan rond kijken, van al dat wachten werd ze gek.
Aangezien ze niet zo van wachten hield nee.
Haar muziek stond niet te hard aan zodat ze nog men kon horen.

Even dacht ze na.
Het was mooi weer om naar het strand te gaan , of op z'n minst in het zwembad te zwemmen.
Ze deed haar oortjes uit keek voor zich uit.
Meteen zouden ze dan rond kunnen kijken.
Even zuchte ze en deed haar oortjes in, nee laat maar ze zou wel op de andere wachten die nog moesten komen.

Ik liep vanaf de veranda de woonkamer in en zag daar Cleo op de bank zitten.. 'Hey' zei ik. 'Waarom zit je hier binnen? het is heerlijk weer buiten..' vroeg ik en ik leunde tegen de bank aan.

Ze keek naar buiten.
"ik wou wel gaan zwemen maar dacht ik wacht wel tot de andere komen"
Ze haalde haar oortjes er uit en deed haar muziek uit, het kon wel, ze wisten toch niet wanneer de andere zouden komen.
"ga je mee zwemen , ik heb me bedacht" zei ze met een glimlach.
Het was inderdaad goed weer.

'Ik ben in! ik moet nog wel eventjes me bikini boven aantrekken.. En de rest komt wel vanzelf joh' zei ik. 'Loop je ook even mee naar de slaapkamer of heb je je bikini al aan?' vroeg ik en ik keek haar vragend aan.

Ze sprong op en glimlachte
"nee ik moet hem ook nog aandoen"
Ze liep om de bank heen en richting de trap.
"gaan we op het strand of zwembad?" vroeg ze en ze liep rustig de woonkamer uit.

Ik liep achter Cleo aan naar boven.. 'Zee' antwoorde ik. Daar had ik nu wel behoefte aan.

Jason

Mijn koffer achter me aansleurend deed ik de deur van de gigantische villa open. Met mijn andere hand veegde ik een zweetdruppeltje van mijn voorhoofd. Het was enorm warm. Achter de deur was een gang waar ik snel doorheenliep. Ik hoorde geen stemmen maar ik wist dat ik te laat was. Een groot gedeelte van de jongeren zouden er al zijn maar ik kwam later omdat ik nog met mijn ouders op vakantie was geweest. Niet dat ik dit zou toegeven aan anderen. Ik opende de deur naar de woonkamer. Het was een prachtige ruime kamer met een grote bank en een enorm flatscreen. Uitgeput van de reis liet ik mezelf op de bank ploffen en liet mijn koffer staan waar die stond. Ik zou straks mijn kamer wel opzoeken. Ik keek om me heen, er was inderdaad niemand. Ze zouden wel weer terugkomen, dan zou ik ze wel ontmoeten. Ik was benieuwd wat voor mensen hier zouden zijn, of ik ze zou mogen en of ze mij zouden mogen. Vast wel, ik had nooit zoveel problemen gehad met vrienden maken. Ik keek rond voor de afstandbediening van de tv maar kon hem nergens vinden dus ik gaf het zoeken al gauw op. Ik wachtte nog wel even.

Cameron kwam uitgeput de woonkamer binnen. Ze was zo onhandig soms, het was geen goed idee om 3 koffers mee te nemen.
Toen ze haar koffers in het hoekje van de kamer had neergegooid zag ze dat er een jongen in de woonkamer stond, voor de rest niemand. Met een paar druppeltjes zweet op haar voorhoofd en haar haren door de war stapte ze op hem af.
"Hoi, ik ben Cameron," probeerde ze zo vrolijk mogelijk te zeggen.

Jason was blij dat hij eindelijk eens iemand zou ontmoeten. Het meisje dat de woonkamer binnenkwam had het blijkbaar net zo zwaar als hij. Ze was nogal onhandig met haar koffers bezig en hij moest er een beetje om lachen. Glimlachend stond jason op en stak zijn hand naar haar uit. "Jason" antwoordde hij, "leuk je te ontmoeten. Moet ik je even helpen met je koffers?" zei hij met een vlugge blik op haar koffers.

Cameron schaamde zich een beetje, ze stonk waarschijnlijk naar zweet en met haar haren in een slordig knotje zag ze er niet bepaald netjes uit. Gelukkig kon ze er zelf nog een beetje om lachen.
"Aangenaam," zei ze en ze stak haar hand uit. "Ik zie dat je ook net pas bent aangekomen?"
Ze liep naar de bank en plofte neer, wat had zij een reis achter de rug zeg!
"Eerst wil ik even uitrusten, daarna mag je me helpen."
Ze keek om zich heen en lachte naar hem, "het ziet ernaar uit dat we één van de latere zijn."

Jason moest lachen om haar wat onhandige uiterlijk. "Ja ik ben ook net aangekomen, ik vermoed dat de anderen naar het strand zijn ofzo, ten minste het weer staat er wel naar. Maar ik wilde eerst even uitrusten, ik heb nog niet eens de kamers bekeken ofzo". Hij ging naast haar op de bank zitten en keek haar lachend aan, het was fijn om eindelijk eens iemand te ontmoeten.

"Nou, als het aan mij ligt mag het wel wat koeler vandaag, ik heb het gevoel dat ik in brand sta!" Ze bekeek hem even goed, het was een knappe jongen, jammer dat hij niet zo gespierd was. Cameron voelde zich wel op haar gemak en als het aan haar lag dan zou ze nu al honderden vragen aan hem hebben gesteld, maar ze liet haar nieuwsgierigheid niet toe en besloot rustig aan te beginnen.
"Waar kom je vandaan?" vroeg ze uiteindelijk.

"Groningen" antwoordde Jason, "Jij?' Hij bekeek haar nog eens, niet te opvallend, gewoon zoals je altijd bij iemand zou doen die je net hebt leren kennen. Ze was best knap, ze had een beetje het uiterlijk van een braaf schoolmeisje. Wat absoluut niet negatief bedoelt was, ze zag er gewoon, schattig, uit. Hij moest lachen om haar uitbarsting, ja Jason had het ook warm, maar zo warm, dat viel best wel mee.

Cameron voelde haar wangen gloeien, het voelde echt alsof in een sauna was belandt.
"Ik ben geboren in Las Vegas, maar ik woon zo overal nergens nu eigenlijk, ik heb in België gewoond en Nederland, maar de laatste jaren zat ik in Engeland." Ze veegde wat zweet van haar voorhoofd. "Vandaar dat ik zo zweet, ik ben deze temperaturen helemaal niet gewend!"
Een beetje lachend keek ze naar beneden, het liefst zou ze zich nu even willen opfrissen, maar ze zat eigenlijk wel lekker en had geen zin om weer met die koffers naar haar kamer te lopen.

Jason moest opnieuw lachen. "We zullen snel wennen. Ten minste dat hoop ik. We zouden naar het strand kunnen lopen, kunnen we zelfs nog even zwemmen en misschien zijn daar ook wel anderen. Koelen we ten minste nog een beetje af" Het mocht dan al het begin van de avond zijn, het was nog heerlijk weer dus ze zouden nog prima even kunnen zwemmen. Jason zelf had er wel zin in.

"Ik hoop het ook," zei Cameron lachend. "Is goed, dan breng ik mijn spullen wel eerst even naar de kamer en kleed ik me om, daarna kom ik wel naar jouw kamer, als ik klaar ben?"

"Helemaal prima, ik moet nog wel even een kamer uitzoeken hoor. En eerst kloppen" zei hij grijnzend voordat hij opstond en zijn koffer pakte. Hij liep de trap op naar de hal waaraan de kamers grenste en deed een random deur open.