Het zwembad

Hij schrok omdat Owen ineens voor hem verscheen. Hij glimlachte om wat hij zei 'dankje.. denk ik.' Hij keek hem aan 'sorry dat ik gister zo snel wegging,' verontschuldigde hij zich en liet zichzelf ook in het water zakken.

Cameron klom het zwembad uit en ging op één van de stoelen zitten.

Owen volgde Daniel met zijn ogen zodra hij het water ook weer in ging. Hij verontschuldigde zich ondertussen ook voor het feit dat hij de vorige avond zo snel weg was gegaan. Owen bleef hem kalm aan kijken. ''Is oke, heb je goed geslapen?'' Vroeg Owen kalm aan hem. Zijn blik ging daarna even naar Cameron die het zwembad uit ging.

'Ja ja, prima geslapen,' zei Daniel terwijl hij een beetje achteruit zwom. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen aangezien het gisteravond zoveel romantischer was. 'Cameron heb je genoeg van het zwemmen?' Vroeg hij toen maar aangezien hij het gesprek met Owen niet goed kon laten lopen. Misschien moest hij zomaar is met hem gaan praten.

Cameron keek op. "Oh, ja ik ga even lekker zonnen," zei ze en ze deed haar zonnebril op. "Dus, Owen. Mag ik vragen op wat voor jongens jij valt?" zei ze met een uitgestrekte glimlach. Ze was de jongens een beetje aan het plagen, aangezien ze zo preuts tegenover elkaar waren. "Van jou wil ik het eigenlijk ook wel weten, Daniel."

Owen keek Daniel kalm in de ogen aan. Maar van binnen was hij niet heel kalm. Nee zijn hart raasde als een gek, en daarbij liep het gesprek nou ook nog eens niet heel geweldig. Owen knikte eens na zijn woorden. ''Oke'' Antwoordde hij. Daniel richtte zich vervolgens tot Cameron. Owen keek even schuin weg naar het water. Dan zei hij eens iets, liep het gesprek nog niet lekker. Plotseling vroeg Cameron op wat voor jongens hij viel. Die vraag had Owen echt niet zien aan komen. Owen keek gelijk om naar haar en slikte eens. Het bleef wel even wat stil daardoor bij hem. Cameron vroeg ondertussen Daniel hetzelfde. Owen keek even opzij naar Daniel. Ja hij zag er goed uit, zo'n jongen was zijn type. Maar misschien moest hij dat maar voor zich uit. ''Dat verschild, het is meestal liefde op het eerste gezicht of iets in die richting..'' Zijn woorden verzachtte uiteindelijk weer wat. Hij wist niet goed hoe hij hier mee om moest gaan.

De vraag die Cameron stelde maakte me nog nerveuzer en ik wist ook niet zo gauw wat ik moest antwoordde, Owen blijkbaar wel. Owen zei een antwoord waar hij niet veel aan had, liefde op het eerste gezicht? Had hij dat bij mij? Cameron maakte het me lastig met z'n vraag, ze was blijkbaar heel slim in dat koppelgedoe van haar. Het type waar hij op viel was Owen! Hij had prachtig donkerbruin haar en hel blauwe ogen, en zijn figuur was perfect. 'Ik denk dat ik val op mooie ogen en donkerbruin haar,' zei hij uiteindelijk, niet erg duidelijk maar je kon het verstaan. Hij hoopte dat Owen zich aangesproken voelde op zijn antwoord, dan weet hij in ieder geval dat hij wat voor hem voelt.

Cameron zag dat Owen zich er wat ongemakkelijk bij voelde. "Liefde op het eerste gezicht? Ik wou dat ik dat kende, helaas is dat niet zo," zei ze terwijl ze haar armen boven haar hoofd uitstrekte en zich uitrekte. "Maar, een jongen als eh, nou wat zal ik zeggen. Laat ik zeggen een jongen zoals Daniel zou dus ook zomaar je type kunnen zijn? Zo te horen ben jij wel het type van Daniel, niet?" vroeg ze. Ze wist dat Owen zich hier ongemakkelijk bij zou voelen, maar de twee moesten stoppen met die verlegenheid en straight to the point zijn. Ze waren op vakantie ten slotte! Ze knipoogde even naar Daniel, hopelijk begrepen de twee dat ze gewoon een beetje aan het pesten was, ze wilde niet stoken of zoiets.

Daniel keek Cameron aan, ze was redelijk direct met dit soort dingen blijkbaar. Hij kuchte een paar keer en ging toen op de zwembadrand zitten.
Hij wachtte het antwoord van Owen gespannen af.

Owen zijn blik ging terug naar Daniel die hen vertelde op wat voor type hij viel. Donker haar en mooie ogen.. Dat klonk als, dat klonk als hem! Dat merkte hij dan ook door gisteren aangezien Daniel zijn oogkleur bijzonder had gevonden. Owen wende zijn blik gelijk van hem af en richtte zich tot Cameron die reageerde op hun woorden. Owen voelde zich nerveus worden door haar woorden. Was hij echt Daniel zijn type? Het kwam nu zo dichtbij ineens. ''Daniel..'' Begon Owen ineens wat. ''Ik vind hem leuk..'' Zei Owen uiteindelijk plotseling. Nou dat was eruit maar een opluchting was het niet voor hem. Hij zag in zijn gedachten voor een moment weer hoe hij zijn beste vriend zijn gevoelens had verteld. Vervolgens schoot de messteek door zijn gedachten's. Een hand schoot naar het litteken. Hij plantte de hand voor een moment op het litteken waarna hij het zwembad ineens uit schoot. ''Ik ga naar het strand'' Zei hij snel tegen hen waarna hij een snelle greep naar zijn spullen deed en weg liep. Misschien was hij mentaal toch nog niet helemaal in orde. Maar Daniel was toch zo leuk. En hij had zijn gevoelens nu dan ook wel geuit.

Cameron schrok van Owens reactie. Misschien was ze toch een beetje te ver gegaan bij hem. Ze zag hoe Owen wegliep, toen keek ze naar Daniel. "Oeps, sorry.. Ga er achteraan, je hebt nu bevestiging," zei ze en ze beet op haar lip. Dit moest ze voortaan wel wat soepeler aanpakken.

Zijn ogen gingen wijd open, Owen vluchtte het zwembad uit en voordat Daniel kon tegenstribbelen was hij al weg. 'Ik heb mijn bevestiging,' zei hij wat afwezig. Hij leunde op de kant om overeind te komen maar gleed de eerste keer weg. Hij probeerde het nog een keer en pakte toen zijn teenslippers en deed ze snel aan. 'Dankje he,' zei hij.
Hij rende richting strand.

Cameron schaamde zich dood. Ze wist niet wat ze moest doen, maar deze chaos had ze toch ook niet kunnen voorspellen? Ze keek naar Daniel die wegrende. Ze wist nou niet of die "Dank je" van hem nou sarcastisch was, maar ze ging uit van wel. Ze ging op haar stoel liggen. Voortaan misschien maar iets minder nieuwsgierig proberen te zijn.

Ze stond op en besloot een rondje te lopen. "Ben zo terug," zei ze tegen Nina.

Ze had het hele tafareel gevolgd, Owen en Daniel vonden elkaar dus leuk ze keek er niet echt van op afgelopen avond had ze al zo'n idee. Ze vond het leuk voor die twee alleen waren ze wel erg verlegen tegen elkaar. Ze had geknikt toen Cameron zei dat ze zo terug zou komen, alleen duurde het nu wel erg lang. Ze stond op en pakte haar handdoek op liep richting het huis naar haar kamer, ze ging eventjes andere kleren aantrekken.

Ze liep over de veranda naar het zwembad, er was niemand te zien. Dus ging ze maar in haar eentje zwemmen, ze dook het water in en zwom een aantal baantjes.

Fitz kwam het terrein van het zwembad opgelopen. Hij had een handdoek om zijn hals liggen. Hij liep naar een ligstoel en deed zijn slippers uit waarna hij de handdoek om zijn hals vandaan haalde en deze op de stoel legde. Hij draaide zich vervolgens naar het zwembad waar hij Nina zag. Hij grijnsde wat. ''Hey'' Begroette hij kalm.

Fitz en Nina zaten te zwemmen, hij kwam aansloffen en stopte even. 'Fitz,' zei hij wat zacht 'kom es.'

Fitz wilde net het zwembad in gaan maar keek op zodra hij Daniel op merkte. Daniel vroeg hem vervolgens te komen. Hij zei het zelfs met een wat zachte toon in zijn stem. Fitz trok even een wenkbrauw op. ''Wat?'' Reageerde hij kalm op hem terwijl hij voor hem kwam staan en hem met een licht grijnsje, afwachtend in de ogen aan keek.

'Luister,' hij zuchtte even. 'Vertel het asjeblieft niet tegen Owen,' Daniel keek naar zijn schoenen. Hij wou smeken maar dat moest hij niet doen. Niet te zwak gaan doen. Hij keek naar de veranda.

Fitz keek kalm richting Daniel. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en trok voor een moment zijn wenkbrauwen op. Hij mocht het niet aan Owen vertellen? Dit werd interessant. Echter wist Fitz niet helemaal waar hij op duwde. Zo veel bijzonders was er net nog niet gebeurt tenzij.. ''Dus je geeft het toe, je vind me lichaam wel wat he?'' Zei Fitz met een kalme grijns tegen hem.

Daniel keek hem recht in de ogen aan, hij zuchtte weer nu wat dieper dan de eerste keer. Hij heeft zichzelf blijkbaar al verraden maar wou niet een dieper gesprek aangaan met hem. Hij beet weer op zijn lip, dit keer beet hij te hard en het bloedde. Snel greep hij zijn lip en keek hem toen weer aan. Hij zei het maar gewoon dan was hij ervan af. 'Ja,' het klonk heel zacht.

Fitz keek afwachtend naar Daniel. Hij zag hoe zichzelf druk maakte, zo erg dat hij te hard op zijn lip beet. Fitz keek voor een moment naar zijn lippen waar hij een ja uit hoorde komen. Fitz keek voor een moment wat zwijgend naar hem. Daardoor kon je niet weten wat er gebeurde aangezien Fitz heel onberekenbaar was. ''Interessant..'' Reageerde hij met een kalme grijns op hem waarna hij van hem weg stapte. Hij had dan ook nog geen bevestiging gegeven op zijn vraag of hij niets zou zeggen tegen Owen.

Hij pakte zijn arm vast toen hij wegstapte 'zeg niks,' zei hij 'asjeblieft.'

Fitz keek gelijk om toen Daniel zijn arm vast greep. Voor een moment leek de blik in zijn ogen te verduisteren. Hij trok zijn arm dan ook gelijk los van hem. Hij keek hem daarna weer kalm in de ogen aan. ''Misschien'' Reageerde hij kalm op hem. Fitz kon wel wat beloven, maar iedereen kon nagaan dat hij niet te vertrouwen was.