Fitz's Room

Op dat moment zag ze Daniel zitten. "O mijn god, wat heb jij gedaan?"

'Wat is er met jou gebeurd kan ik beter vragen?' Vroeg hij en keek geschrokken naar haar hand. Ze hield een t-shirt voor haar hand, hetzelfde t-shirt als in Fitz's kamer. Hetzelfde t-shirt wat hij aanhad. 'En waarom heb je het t-shirt van Fitz ervoor?' Hij had ineens veel vragen. Hij had haar niks aangedaan, dan had ze toch wel om hulp geroepen. Voor de zekerheid vroeg Daniel het toch. 'Hij heeft niks gedaan toch?' Vroeg hij.

Fitz volgde haar kalm met zijn ogen toen ze zei dat ze al weg ging en vervolgens richting de deur liep langs hem heen. Toch bleef ze weer even staan. Ze had het zakmes onder het bed opgemerkt. Fitz keek even richting het bed dat nu tot hem behoorde waarna hij terug naar haar keek. ''Misschien laat ik dat wel gebeuren, kan je voor me komen zorgen'' Reageerde Fitz flauw op haar. Voor dat ze de kamer uit ging pakte ze zijn hemd nog op en nam het mee. Fitz trok even een wenkbrauw op, kennelijk wilde ze het toch nog bij zich hebben. Fitz grijnsde wat waarna hij zich recht zette. Ineens hoorde hij dat Cameron op de gang verder praatte. Fitz stopte het zakmes ergens weg waarna hij de kamer ook uit ging en de deur achter zich sloot. Hij merkte algauw Camaron en ook Daniel op. Fitz keek omlaag naar hem. Hij hoorde zijn vragen tegen Camaron. ''Maak je geen zorgen'' Zei hij kalm. ''Ill be gentle with the girls'' Zei hij vervolgens en gaf hen een knipoog waarna hij weg liep. Voor nu liet hij ze maar. Hij had zin in drank gekregen. Terwijl hij zijn vest aan deed liep hij naar beneden waarna hij naar buiten ging.

"Oh dit, ja er is niks ernstig. Ik heb dit zelf gedaan, ongelukje," zei ze terwijl het shirt steviger erop drukte. Op dat moment kwam Fitz eraan. Ze hoopte dat hij niets zou doen, gelukkig liep hij snel naar beneden. "Wat een vreselijke gast zeg, ik kan hem niet uitstaan," zei Cameron met zoveel mogelijk overtuigingskracht. Ze was nieuwsgierig waar hij naar toe ging. "Gaat het met je Daniel?"

Daniel merkte even later ook Fitz op die waarschijnlijk alles hoorde. Hij keek wat pissig zijn kant op en richtte zich toen op Cameron. 'Het gaat,' zei hij en luisterde toen naar Cameron. Het klonk niet erg overtuigend. 'Je vind hem wel wat he, die jongen. Hij heeft je waarschijnlijk goed behandeld.' Hij wist niet waarom hij dit zei, maar Fitz had gelijk hij was gentle with the girls. Waarom zou hij Cameron wat aan doen? Ze was knap en had een goed karakter. 'Gaat het met je hand?' Vroeg hij. Hij richtte zich gelijk op een ander onderwerp hij wou het antwoord eigenlijk niet eens weten. 'Kom anders pakken we wat verband voor je.'

Cameron was verbaasd van Daniels reactie. "Nee. Ik mag hem niet," zei ze kortaf. Ze stond op en stak een hand uit. "Is goed, we pakken wat verband, maar eerst moet jij nog opstaan," zei ze glimlachend.

Hij glimlachte en ging er niet verder op in, hij pakte haar hand vast. 'Gaat vast wel lukken.' Hij stond op en liep de woonkamer binnen.

Cameron liep met hem mee.

Fitz had geen idee van waar Cameron haar kamer was, en ergens had hij ook gewoon geen zin om het het meisje te vragen. Hij liep richting zijn eigen kamer. Aangezien hij geen handen vrij had om de deur te openen trapte hij de deur simpel weg open. De deur klapte open en Fitz ging de kamer binnen. Hij legde Cameron op het bed neer. Hij richtte zich daarna eens echt tot het meisje. Nu pas zag hij dan ook hoe ze er werkelijk uit zag. ''Haal maar een bekertje water voor haar'' Zei Fitz tegen haar.

Ze liep met hem mee naar binnen, het was lief van hem dat hij zich bekommerde om Cameron. 'Lief dat je haar naar huis hebt gedragen' Ik liep naar de wastafel en vulde een bekertje met water. 'Maar kunnen we alsjeblieft normaal tegen elkaar doen want hier heb ik geen zin in, niet echt een leuke kennismaking moet ik zeggen' en ze probeerde Cameron te laten drinken.

Cameron verslikte zich in het water en begon te hoesten. Daarna nam ze nog 3 grote slokken. Nu pas realiseerde ze zich dat ze in een kamer was, ze knipperde met haar ogen en liet ze nog even open.

Fitz keek het meisje na zodra ze water ging halen. Hij had niet naar haar eerste woorden geluisterd of er ook maar op geantwoord. Hij hoefde zoiets niet te horen. Nadat ze terug kwam begon ze weer tegen hem te praten. Fitz hield zijn blik op Cameron gericht. ''Je went eraan'' Reageerde Fitz enkel maar op haar. Het maakte hem niet uit wat ze er van vond, het was toch al geen geweldig moment nu. Even verslikte Cameron zich maar daarna nam ze nog wat slokken. Ze had haar ogen open. Fitz keek haar in de ogen aan. ''Slaap maar'' Zei Fitz enkel tegen haar. Het spul dat haar was gegeven moest gaan uitwerken, het beste kon ze gewoon gaan slapen. Dan had ze nergens last van.

Waarom die gast zo tegen me deed wist ze niet, ze vond het jammer ze had hem graag beter willen leren kennen. Cameron hoestte geschrokken keek ze haar aan, 'gaat het een beetje met je?' vroeg ze bezorgd. 'ik zal denk ik nooit aan je wennen als je zo bot blijft' en ze keek hem aan. Ze moest geen aandacht schenken aan hem wat dacht hij wel niet om haar te commanderen.

Cameron leek te slapen, het was goed zo het ging niet erg lekker met haar. Ik had eigenlijk ook wel slaap na deze dramatische dag. 'Ik ga slapen, let je goed op haar?' vroeg ze aan de jongen waarvan ze zijn naam niet eens wist. Maar het interesseerde haar ook niet meer ze had er geen zin meer in om zich constant te moeten verdedigen. Ze vertrouwde hem niet echt maar hij zou Cameron niets aandoen, volgens haar begon hij haar zelfs nog leuk te vinden anders ben je niet zo bezorgd om iemand die je niet eens kent. Ze liep de deur uit zonder iets te zeggen.

Fitz luisterde niet echt naar de woorden van het meisjes. Ze stelde maar die vragen en bleef op zijn gedrag letten. Als ze dat nou eens niet zou doen. Ze moest gewoon op Cameron letten niet op hem. Fitz zijn gedrag was nu gewoon even met een slag om gedraaid. Na even kondigde het meisje aan dat ze ging slapen en vroeg hem dan ook of hij goed op haar zou letten. Fitz keek haar voor een moment in de ogen aan. ''Sure'' Reageerde hij kalmer. Het meisje ging vervolgens zijn kamer uit en zo was ze uiteindelijk weg. Een stilte viel. Fitz zijn blik viel op Cameron haar gezicht terwijl hij op het bed kwam zitten waar hij haar ook op had gelegd. Hij zou haar niets doen. Zo was hij dan ook weer niet.

Cameron schrok even wakker, ze was in slaap gevallen. Haar hoofd bonkte en ze had een vies gevoel in haar keel. Nog steeds kon ze niet helemaal rechtop zitten, dus ze besloot te blijven liggen. Ze kuchte een paar keer en viel weer half in slaap, daarna opende ze haar ogen weer. Ze realiseerde zich dat ze in een ander bed lag.

Fitz zat wat naast Cameron op het bed. Hij had zijn rug tegen het einde van het bed gelegd. Zo zat hij echt naast de slapende Cameron. Fitz zijn hoofd hing al wat. Hij begon lichtjes wat in te dommelen. Plotseling hoorde hij Cameron kuchen. Hij keek dan ook gelijk opzij naar haar met een slaperige blik. Maar ze had haar ogen al weer gesloten en leek dan ook weer te slapen. Fitz zuchtte lichtjes eens. Ondertussen werd het naast zijn linker oog blauw door de klap die hij daar had gekregen van de jongen die iets in Cameron zijn drankje had gedaan. Hoe dan ook had Fitz hem wel even goed te grazen genomen. Het was gewoon vanzelf gegaan, hij had zo ook weer een reden op de vuist te gaan had hij gedacht.

Cameron draaide zich om en zag Fitz op de rand van het bed zitten. Ze schrok, ze wist niet hoe ze hier terecht was gekomen. Ze voelde haar hoofd, het bonkte steeds harder en haar hart ging tekeer. Ze keek Fitz aan, met haar ogen vroeg ze wat er aan de hand was. Ze wilde zo min mogelijk praten, maar toch zei ze wat. "Wat.." verder kwam ze niet. Ze wilde vragen wat er was gebeurd, maar haar keel deed pijn.

Bijna zakte Fitz weer weg in slaap tot dat hij merkte dat hij ook weer merkte dat Cameron wakker was. Hij keek met een wat slaperige blik opzij naar haar. Fitz ging wat rechter zitten terwijl zijn blik kalm bleef. ''Niet praten'' Zei Fitz kalm tegen haar. ''Iemand had wat in je drankje gedaan, je bent nu aan het uitrusten'' Zei Fitz vervolgens tegen haar. Zo kwam hij nog wel kalm over. Maar hij moest zelf dan ook moeite doen om niet in slaap te vallen, dus hij had nu ook niet zo'n zin om uitbundig te reageren.

Cameron keek verward om zich heen. Het laatste wat ze zich nog kan herinneren, was dat ze aan het dansen was in de strandtent. Ze keek Fitz aan, waarom was hij zo aardig tegen haar? Moest ze hem wel geloven. Hij had haar niet naar haar eigen kamer gebracht, waarom weet ze ook niet. Ze pakte een glas water dat op het nachtkastje stond en nam een paar slokken. Ze wees naar zijn gezicht. "Je oog," zei ze terwijl ze vragend naar hem keek.

Fitz keek kalm richting haar. Voor een moment keek hij de kamer rond. Hij wilde zichzelf wakker houden wanneer zij dat ook was. Fitz draaide zijn gezicht vervolgens weer richting haar zodra ze het glas pakte en er een slok uit nam. Ze begon daarna ineens over zijn oog. Fitz zuchtte onhoorbaar, het was dus echt blauw geworden. Hij grijnsde lichtjes naar haar. ''Die jongen, ik heb hem voor je te grazen genomen'' Reageerde hij vervolgens op haar. Het blauwe oog maakte hem niet zo heel veel uit, hij had er wel vaker met een rond gelopen. Zijn huid was daar enkel nog wel wat gevoelig, maar goed dat ging vanzelf ook wel over.

Cameron keek hem aan. Ze wist niet wat ze moest zeggen, dus ze glimlachte een klein beetje. Ze probeerde recht op te zitten, dit keer lukte het. Ze deed een hand door haar haren en voelde dat er zand in zat. Hoe kon dat nou weer. Ze keek in Fitz zijn ogen. Ze was nog een beetje draaierig, maar ze bleef erin staren. "Waarom?" zei ze uiteindelijk. "Je had me kunnen laten.." met moeite kwamen deze woorden eruit. Praten ging nog niet zo makkelijk. Maar hij moet haar hebben begrepen, hij had haar ook kunnen laten liggen, of die jongen zijn kunnen laten gaan.

Een klein glimlachje werd zichtbaar op haar goedgevormde mond. Ze probeerde vervolgens recht te zitten. Dit keer lukte het wel en ze bleef dan ook zo zitten. Fitz hield zijn rug gewoon tegen het uiteinde van het bed. Hij zat wel goed zo. Het duurde niet lang of ze stelde hem een vraag. Fitz grijnsde even lichtjes wat flauwtjes door haar woorden. ''Zoals ik zei, i'll be gentle with the girls'' Reageerde Fitz kalm op haar. Hij kon wel horen dat praten bij haar nog niet helemaal zo super ging nu. Maar dat kwam wel weer. ''Ik neem aan dat je niet in het strand wilde slapen'' Reageerde Fitz vervolgens wat flauwtjes op haar.

Ze zuchtte, moest hij nou altijd zo glad overkomen. Ze keek naar beneden, het was lief van hem om haar niet zo te laten liggen. Toch snapte ze niet waar Daniel en Owen in het verhaal waren, ze was toch met hen naar de strandtent gegaan. "Dank je," zei Cameron kortaf, ze keek naar het verband om haar hand. O ja, dat zat er ook nog. Het knelde een beetje en ze pulkte eraan, maar ze had niet genoeg kracht in haar hand om het eraf te halen. Ze gaf op en legde haar handen naast haar neer op het bed. "Heb je een aspirientje," zei ze vlug, een paar kuchjes volgden.

Cameron merkte dat haar ogen zwaarder werden en ze gaapte. Langzaam viel ze weer in slaap.