De veranda

Hij liep door het huis heen maar Owen zat blijkbaar op de veranda. Algauw zag hij Owen met Cameron praatte. Hij hoorde Owen nog net iets vragen. 'Owen,' zei hij toen wat zachtjes terwijl hij wat twijfelend in de opening stond. Hij wilde het eigenlijk niet zeggen maar hij kon het niet verzwijgen. Owen had recht op de waarheid maar Daniel wilde hem niet kwetsen. Hij kwam niet verder met praten nadat hij de naam van Owen had uitgesproken. Afwachtend op wat Owen zou zeggen wreef hij een keer door zijn wilde haar.

Cameron keek Owen even aan, toen realiseerde ze zich dat hij nog van niks wist. "Oh ik dacht dat je.." ze kon haar zin niet afmaken, want op dat moment kwam Daniel de veranda oplopen. Ze bleef even stilletjes kijken naar de twee en stond toen op. "Oké, ik ga naar het strand. Doei."

Hij fronsde zijn wenkbrauwen naar Owen, maar hij wist dat hij gelijk had. Hij zwaaide even rustig naar Cameron en liep toen naar Owen toe. Zachtjes raakte zijn schouder aan en ontweek de gitaar die wat gevaarlijk uitsteekte. 'Mag dat?' Vroeg hij toen.

Owen keek op naar Cameron die algauw maakte dat ze weg kwam. Misschien maar beter ook voor nu, al had hij het voor even wel fijn gevonden dat ze het gewoon ergens anders over hadden gehad. Al was dat ook maar voor korte duur geweest. Owen merkte dat Daniel naar hem toe kwam. Hij rijkte zijn schouder aan met zijn vingers. Owen keek opzij naar zijn hand waarna hij zijn gitaar weg zette. Hij schoof dan ook wat opzij zodat Daniel naast hem kon komen zitten. ''Ga je gang'' Zei Owen zacht tegen hem.

Hij nam plaats naast de plaats waar Owen zat die hij had vrijgemaakt voor hem. 'Hoe zal ik dit zggen,' zei Daniel terwijl hij even slikte. 'Je gaat toch niet boos worden?' Vroeg hij toen. Het had geen nut dat hij het vroeg het was verschrikkelijk wat hij had gedaan. 'Ik euh heb Fitz.. Gezoend.' Hij hoopte op het beste en dat Owen zei, "het geeft niks," en dat hij me een zoen gaf.

Owen keek opzij naar Daniel die naast hem kwam zitten. Hij begon vervolgens met praten. Hij zag hem slikken, hij had er moeite mee om het te zeggen. Owen vreesde dan ook voor wat er komen zou toen hij hem vroeg of hij niet boos zou worden. Owen antwoordde daar enkel niet op. Hij wist niet wat hij er op moest antwoorden. Hij kon hem niets beloven als hij niet wist waar het over ging. Al werd Owen niet gauw boos. Plotseling vertelde Daniel hem dat hij gezoend had met Fitz. Voor een moment stonden Owen zijn ogen wat groter. Hij had.. gezoend.. met Fitz!? Owen slikte eens en wende zijn blik af. ''Waarom?'' Was het enige wat Owen uiteindelijk zacht tegen hem wist uit te brengen terwijl hij naar de grond keek.

Daniel draaide zijn hoofd naar Owen 'het was niks,' zei hij zonder antwoord te geven op de vraag die hij stelde. Hij wist zelf ook niet waarom en hij zag iets in Fitz maar ook in Owen. Maar alsnog, Owen zag ook iets in hem. Zag, want na dit wou hij Daniel waarschijnlijk nooit meer spreken. Owen keek een beetje verdrietig en geschockt naar de grond. Hij zuchtte eens diep en sloeg een arm langzaam om Owen heen. Hij was bang dat Owen hem van zich afschudden en boos wegliep. Dat zou hij eigenlijk ook doen. Logisch als iemand je zoiets aandoet. Wachtend op wat Owen zou zeggen praatte hij zichzelf steeds meer een schuldgevoel aan.

Owen hield zijn blik op de grond gericht. Hij slikte eens toen Daniel zei dat het niets was geweest. Owen hield zijn blik gewoon op de grond gericht. Hij wist niet hoe hij hier op moest antwoorden. Het zou hem ergens niets verbazen als Fitz dit met op zet had gedaan. Hij wist zeker dat Fitz niet op jongens viel. Plotseling legde Daniel een arm om hem heen. Owen keek voor een moment nog naar de grond waarna hij langzaam aan op keek naar Daniel. Hij legde zijn hoofd zachtjes op zijn schouder. ''Ik wil je niet kwijt Daniel..'' Zei hij zacht tegen hem.

Hij zag dat Owen richting de grond bleef staren. Hij hoorde hem slikte en eventjes daarna legde hij zijn hoofd op zijn schouder. Hij leek helemaal niet zo boos, op de een of andere manier vond hij het een oplichting maar hij was nog niet helemaal verzekerd totdat hij zei dat hij Daniel niet kwijt wilde. Hij glimlachte even wat voldaan. 'Ik jou wel dan?' Zei hij toen wat zachtjes terug.

Owen keek langzaam aan omhoog door zijn woorden tegen hem. Owen sloot zijn ogen even half. Hoe moest hij daar nu op antwoorden? ''Ik dacht je wel even kwijt te zijn..'' Zei Owen zacht tegen hem. Hij keek voor een moment dan ook weer naar de grond terwijl hij een hand zachtjes op Daniel zijn borst plaatste. Hij pakte zijn shirt dan ook lichtjes wat vast, voor een gevoel dat hij Daniel nog dichter bij zich had.

Nadat ze zich had omgekleed liep ze weer de tuin in en stopte in de deur naar de veranda "hey" zei ze op een kalme toon "stoor ik?" vroeg ze vervolgens aan daniel en owen "we gaan vanavond kampvuur maken, komen jullie ook?" ze leunde tegen de opening en ze glimlachte kort, ze wou hun niet storen, maar even snel wat vragen kon toch?

'Verkeerd gedacht,' zei hij toen en glimlachte daarna kwam Cleo naar buiten. Ze vroeg over een kampvuur, hij had daar wel zin in. 'Ja isgoed,' zei hij toen en stond al half op.

Owen keek even met een licht glimlachje langzaam aan omhoog naar Daniel. Hij kon het hem misschien wel vergeven. Maar nu wilde hij Fitz echt niet meer zien. Hij verpestte zijn leven alleen maar meer. En waarom? Dat was een goeie vraag. Owen zuchtte eens lichtjes waarna Cléo ineens de veranda op kwam. Owen keek op en luisterde naar haar woorden. Al snel stemde Daniel in en stond hij al wat op waardoor Owen hem ook los liet. Owen stond daarna ook op. ''Is het goed als ik mijn gitaar mee neem?'' Vroeg hij dan ook met een glimlachje. Misschien was wat muziek erbij ook wel leuk. Het was dan ook al wel een antwoord op haar vraag of hij mee wilde. Hij wilde nu ook wel eens wat leuks doen.

Cléo keek blij naar daniel en Owen "ja tuurlijk mag dat, dat maakt het kampvuur alleen maar compleet" zei ze lachend "we gaan wel vanavond dan heeft het een beetje sfeer" zei ze lachend waarna ze de veranda verliet. Nu nog Cameron en als goed was was er nog een jongen die zij nog niet kende, maar ze zag hem soms wel voorbij lopen.
Ze zou straks wel de marsmellows voor Jake gaan halen.

"Speel je gitaar?" Vroeg hij aan Owen toen hij vroeg of hij zijn gitaar zou meenemen. Blijkbaar wel, maar toch vroeg hij het. Het leek erop alsof Owen het vergeven had.

Owen keek even met een glimlach naar Cléo door haar reactie tegen hem. Hij mocht zijn gitaar dus mee nemen, dat was wel een leuk idee. Hij knikte even lichtjes zodra ze voorstelde om vanavond met z'n alleen rond het vuur te gaan. Ze had dan ook wel gelijk dat het een betere sfeer gaf. Hij keek Cléo daarna na zodra ze de veranda verliet. Algauw hoorde hij Daniel zijn stem naast zich over of hij gitaar speelde. Owen keek hem in de ogen aan en glimlachte even wat naar hem waarbij hij lichtjes knikte. ''Ja'' Antwoordde hij rustig. Hij keek dan ook even op zij naar zijn gitaar die hij oppakte. En hij kon het nogal goed ook.

'Speel is wat,' zei hij toen en glimlachde wat licht naar hem.
Het leek wel of hij nijs verkeerds had gedaan. Het zou heel mooi zijn als Owen hem vergaf. Hij hield blijkbaar echt van hem.

Owen keek wat kalmer richting Daniel zodra hij hem zei wat te spelen. Owen keek van Daniel terug naar zijn gitaar. Normaal speelde hij niet zomaar voor iemand. Maar Daniel vond hij leuk, ja hij vond hem nog steeds leuk. Zelfs al was dat met Fitz gebeurd. Zijn gevoelens voor hem stopte niet. En hij hoopte dan ook dat het nooit weer zou gebeuren. Owen legde zijn hand op de snaren. Langzaam aan begon hij te spelen. ''Run, run, run away Buy yourself another day A cold wind's whispering secrets in your ear..'' Zong hij er met zijn heldere zachte stem bij. Je moest er van houden maar het was een rustige fijne toon die de muziek en zijn stem lieten horen.

(Het nummer: https://www.youtube.com/watch?v=3mh0di7Dh7A )

Hij luisterde wat rustig naar Owen die het liedje op zijn gitaar speelde en er bij zong. Het was mooi, alhoewel hij dit niet in de club hoorde genoot hij ervan en was even heel afwezig en vergeten wat er was gebeurd met Fitz.

Owen speelde kalm door tot de laatste noot, net zoals dat zijn stem rustig door bleef zingen. Zijn blik bleef op de gitaar gericht. Maar hij merkte aan Daniel hoe stil hij was. Het leek even wat rust bij hen te creëren. Het voelde zo dan ook wel aangenaam om bij Daniel te spelen en te zingen. Helaas kwam er aan het lied weer een einde. Owen liet zijn vingers voor een laatste keer over de snaren strijken waarna zijn blik op Daniel viel. ''Wat vond je?'' Vroeg hij zacht aan hem terwijl hij de gitaar weer even wat liet zakken.

Hij keek hoe hij de gitaar liet zakken en hoe hij het laatste akkoord aansloeg. 'Het was goed man,' zei hij toen terwijl hij net rustig had geluisterd hoe Owen voor hem zong. Hij ging naast hem zetten en sloeg een arm over zijn schouder. Daarna gaf hij een kus op zijn wang en glimlachte. Zo mocht het wel voor eeuwig zijn.

Owen keek van zijn gitaar langzaam aan terug naar Daniel om te zien wat hij er van vond. Hij gaf algauw als antwoord dat hij het goed had gevonden. Owen zijn ogen leken bijna te glimmen toen Daniel dat zei. Owen liet iemand nooit snel naar zijn zang luisteren, maar bij Daniel had hij het wel gedaan. En hij had het leuk gevonden. Owen volgde Daniel met zijn ogen zodra hij naast hem kwam zitten en een arm om zijn schouders heen sloeg. Hij kreeg daarna algauw een kus op zijn wang. Owen liet zijn gitaar los en sloeg zijn armen om zijn middel heen. Hij sloot zijn ogen even waarna hij ze weer opende en omhoog naar Daniel keek. Algauw drukte hij een kusje op zijn mond met zijn ogen half open. Het voelde weer zo fijn om Daniel dicht tegen zich aan te hebben. Niet bij Fitz, maar bij hem. Een licht glimlachje sierde dan ook zijn lippen. ''Dankje Daniel..'' Zei hij zacht tegen hem.