De veranda

Daniel kuchte na de lichte duw van Fitz. 'Je kunt het maar beter wel laten zien,' zei hij 'ik word een beetje gek van die boze kant van je.' Hij meende het, hij mocht Fitz op dit moment. Maar wanneer hij weer ging vechten of dreigen kon hij hem wel. Hij glimlachte wat uitdagend.

Fitz grinnikte even wat door Daniel zijn reactie. Hij keek dan ook weer richting hem. Fitz keek voor een moment naar Daniel zijn lichaam waarna hij hem ineens bij de polsen vast pakte en hem vervolgens achteruit op de ligstoel drukte. Fitz boog zo over hem heen terwijl hij Daniel zijn handen naast zijn hoofd hield tegen de rugleuning van de stoel. ''Dus nu word je gek van me?'' Vroeg Fitz met een flauw grijnsje aan hem.

Hij zag de reactie van Fitz niet aankomen toen hij hem tegen de stoel aandrukte. 'Een beetje,' zei hij met een glimlach en probeerde zijn polsen van hem vandaan te krijgen. 'Ik snap jou gewoon echt niet he,' zei hij terwijl hij onder Fitz lag.

Cameron liep de veranda op en zag Fitz en Daniel op elkaar liggen. Ze grinnikte in zichzelf en liep snel het huis in. Ze konden haar niet gezien hebben.

Fitz grijnsde flauwtjes naar Daniel door zijn reactie tegen hem. Uiteindelijk liet hij zijn polsen los en ging hij boven hem vandaan. ''Niemand doet dat'' Reageerde Fitz flauwtjes op hem. Hij grijnsde nog even lichtjes naar hem waarna hij de veranda af liep de woonkamer binnen waarna hij naar buiten ging.

Fitz liet zijn polsen los en vertrok toen van de veranda. Toen bleef Daniel alleen over en staarde in de verte. Fitz was net een totaal ander mens maar een minuut later werd hij weer die ongevoelige Fitz. Hij liep nog een keer naar de bosjes.

Ondertussen had ze Cameron haar arm losgelaten, eenmaal op de veranda ging ze in een stoel zitten en deed haar haren los.

Cameron ging op het bankje zitten. Ze zette de flessen op de tafel in het midden. "Waar is de rest eigenlijk?" zei ze tegen Nina en Jake.

Jake kwam de veranda op. Voor een moment keek hij in het rond aangezien hij dit ook nog niet gezien had. Hij schoof er daarna een stoel bij zodat ze om het tafeltje zaten. Kalm ging hij er op zitten. Hij keek met een kalme glimlach naar de twee flessen waarna zijn blik op Cameron viel en zijn schouders even op haalde door haar vraag. ''Geen idee, ik ken ze nog niet'' Reageerde Jake flauwtjes.

Cameron vroeg waar de rest was, eigenlijk had ze zelf ook geen idee 'saai in hun bed ofzo' zei ze nonchalant. 'de gezelligste zitten hier' ze glimlachte toen ze dit zei.

Cameron glimlachte even. Ze voelde zich ineens niet zo lekker. "Sorry jongens, maar ik ga denk ik ook maar saai naar bed. Ik voel me echt niet lekker," zei ze terwijl ze opstond. "Zie jullie morgen!" Ze stond op en liep naar binnen.

Jake keek wat verras naar Cameron die ineens mede deelde dat ze ook maar naar bed ging want ze zou zich niet goed voelen. Terwijl ze het nog had voorgesteld om hier te gaan zitten. ''Truste'' Zei Jake haar kalm na terwijl hij haar na keek. Hij keek daarna even richting de twee flessen. ''Dat was vreemd'' Zei hij ineens wat droog waarna hij een greep deed naar een fles. ''Nou dan vermaken wij ons wel'' Zei hij vervolgens met een kalme glimlach tegen Nina.

Puck liep de veranda op om te gaan zitten op een ligstoel. Nina zat er al met een andere jongen, 'hey, ik ben Puck.' Hij stak zijn hand uit naar de jongen die met een fles in zijn hand zat.

Jake keek op zodra er een jongen, die hij overduidelijk nog niet kende, de veranda op kwam. ''Jake'' Reageerde Jake met een kalme glimlach op hem. Hij stak zijn vrije hand naar de jongen uit en schudde hem de hand met een stevige handdruk. Hij liet zijn hand vervolgens weer los. Hij nam daarna een slok uit de fles. ''Kom je mee drinken?'' Vroeg Jake kalm aan hem.

Hij keek Jake aan, daarna kwam hij naast hem zitten op de ligstoel die net groot genoeg was voor hen allebei. Daarna pakte hij de volle fles van tafel af. 'Sure,' zei hij 'waarom ook niet.' Hij glimlachte even naar hem.

Jake ging, nadat hij wat had gedronken, weg van de veranda. Hij had zin om wat te gaan zwemmen. Hij zei de twee gedag waarna hij richting zijn kamer liep om zwem spullen te gaan halen, hij ging daarna richting het zwembad.

Owen kwam de veranda opgelopen met zijn gitaar. Hij zette zich op een ligstoel neer. Zachtjes begon hij wat te spelen op zijn gitaar. Er kwam een mooi geluid vandaan. Maar Owen wilde dan ook even vergeten wat er net was gebeurd. Hij vond Daniel gewoon zo verschrikkelijk leuk, en nu gebeurde er dit. Zijn ouders hadden hem gewoon niet op vakantie moeten sturen.

Cameron kwam de veranda oplopen. Ze zag Owen zachtjes wat spelen op zijn gitaar op een ligstoel. Ze liep naar de ligstoel naast hem en ging erop liggen. Even sloot ze haar ogen en luisterde ze naar de klanken van de gitaar. "Je speelt mooi," zei Cameron toen tegen Owen die naast hem lag. Ze draaide haar hoofd naar hem toe. Hij zag er verdrietig uit, dat kwam zeker door dat gedoe van Daniel en Fitz, hij was er vast achtergekomen. "Hoe gaat het met je?" Vroeg ze.

Owen bleef kalm door spelen zodra Cameron de veranda op kwam. Hij was dan ook wat in gedachten verzonken waardoor hij het eigenlijk niet door had dat er iemand bij hem kwam. Owen stond net op het punt om er bij te zingen tot dat hij Cameron haar woorden plotseling hoorde. Owen schrok ervan en keek dan ook gelijk richting haar. Langzaam aan besefte hij wat ze zonet had gezegt en glimlachte dan ook even naar haar. ''Dankje Cameron'' Antwoordde hij met zijn zachte kalme stem. Owen keek voor een moment weer naar zijn gitaar waarna zijn blik algauw weer terug naar Cameron ging zodra ze haar gezicht naar hem toe gedraait had en hem vroeg hoe het met hem ging. Owen haalde zijn schouders even kort op. ''Ik weet even niet hoe ik me moet voelen'' Zei Owen met een licht wat ongemakkelijk glimlachje tegen haar. Owen keek weer even van zijn gitaar terug naar Cameron. ''Hou je van muziek?'' Vroeg hij vervolgens met een licht glimlachje aan haar. Hij wilde niet zielig gaan doen, hij vond het niet leuk wat er zojuist op het strand was gebeurt. Maar misschien kon hij zich voor nu even laten afleiden door Cameron.

Cameron glimlachte even naar Owen. "Natuurlijk hou ik van muziek, dat doet iedereen wel denk ik." zei ze daarna. Ze keek even naar de blauwe lucht en sloot haar ogen. "Speel je nog andere instrumenten?" vroeg ze om het onderwerp een beetje in gang te houden. Eigenlijk wilde ze iets vragen over Daniel maar ze wilde haar nieuwsgierigheid in bedwang houden.

Owen glimlachte zachtjes wat door haar woorden over muziek. Ja daar had ze ergens wel een punt waarschijnlijk. De meeste mensen hadden wel graag muziek om zich heen. Ze vroeg hem vervolgens of hij nog een instrument bespeelde. ''Ik heb piano en keyboard ook gedaan, maar ikhou me het liefst bezig met m'n gitaar'' Zei hij met een kalm glimlachje tegen haar. Hij wist dan ook niet dat ze eigenlijk liever iets over Daniel vroeg.

"Oke, leuk," zei Cameron. Ze liet haar nieuwsgierigheid toe en kon het niet laten om een vraag te stellen over het tafereel wat zich op het strand had afgespeeld. "Hoe eh, hoe zit het nu tussen jou en Daniel?"

Owen knikte eens lichtjes na Cameron haar reactie over dat het leuk was. Dat was het zeker. Owen hield zich graag bezig met muziek. Hij sloeg dan ook weer een paar klanken aan op de gitaar. Maar het duurde niet lang of Cameron stelde plotseling een vraag over Daniel. Owen was dan ook gelijk stil. Hij keek opzij naar Cameron en zuchtte eens lichtjes door haar vraag waarna hij lichtjes zijn schouders op haalde. ''Ik weet het niet, ik weet niet of Daniel me nog leuk vind'' Zei Owen wat zachter tegen Cameron.

Cameron trok even snel haar wenkbrauwen op. "Vind jij Daniel nog leuk dan?" vroeg ze. Als iemand bij haar zoiets flikte had ze hem allang de deur gewezen, maar Owen was natuurlijk anders. "Ik had het hem niet vergeven," zei ze zachtjes terwijl ze licht met haar hoofd schudde. Daarna sloot ze weer even haar ogen.

Owen had zich voor een moment op zijn gitaar gericht maar al snel viel zijn blik weer op Cameron door haar woorden. Hij slikte eens. Nu begon hij weer een eigenaardig gevoel te krijgen. Vooral omdat Cameron zei dat ze het hem niet zou hebben vergeven als het haar vriendje was. Punt was dat Owen nog steeds niet wist wat er precies was gebeurt maar daar kon hij nu achter komen. ''Wat is er dan gebeurt voordat ik het strand op kwam..?'' Vroeg Owen al gauw aan haar.