De woonkamer

Langzaam sjofde Daniel de woonkamer binnen en nam hij plaats op de witte zachte bank. Hij gaapte een keer en liet zich toen vallen in de zachte kussens. Hij wou het liefst gisteravond zo snel mogelijk vergeten.

Hij hoorde wat gerommel in de keuken maar ging er niet op in, hij deed de tv aan om naar Spaans gebrabbel te luisteren.

Ze liep de woonkamer in, geen idee wat ze wilde gaan doen ze verveelde zich een beetje namelijk. Ze zag Daniel liggen op de bank die naar spaanse tv aan het kijken was. 'En is het spannend' zei ze lachend. Hij was niet echt geintresseerd in de tv leek het wel, ze liep naar de andere bank en liet zichzelf erin neer ploffen.

Daniel bleef nors voor zich uitstaren en zei niets, ze liet hem maar dus liep ze naar de keuken waar ze geluid vandaan hoorde komen.

Hij was zo erg in gedachten dat hij vergeette was om te reageren en waardoor hij Nina had weggejaagd. Hij ging wat meer rechtop zitten en drukte de tv uit en genoot van de stilte.

Owen kwam na even de woonkamer in. Hij zag Daniel op de bank zitten. Owen slikte eens door de gedachten aan gisteren. Hij liep langzaam aan op Daniel af. Hij kwam langzaam aan bij Daniel op de bank zitten. ''Morgen..'' Zei hij zacht tegen hem. ''Heb je lekker geslapen?'' Vroeg Owen daarna net zo zacht aan hem. Even glimlachte hij lichtjes wat naar hem.

'Owen!' Riep hij opgewekt en gaf hem een zoen en deed zijn arm achterlangs op zijn schouder. 'Heerlijk geslapen,' zei hij 'en jij? Je bent toch niet wakker geworden door mij?' Vroeg hij met een lichte angst alsof Owen daarom niet meer met hem gezien wou worden.

Owen kreeg een nogal opgewekte reactie van Daniel. Dat deed hem wel erg goed. Hij kreeg dan ook Daniel zijn arm om zijn schouders en een zoen op de mond. Owen sloot zijn ogen voor een moment waarna hij ze weer opende en Daniel in de ogen aan keek. Hij kwam wat dichter tegen hem aan zitten en glimlachte wat toen Daniel zei dat hij heerlijk had geslapen. ''Ben ik blij om'' Zei hij zacht tegen hem. Hij vroeg hetzelfde vervolgens aan hem waarna hij zelfs bang was dat hij hem wakker had gemaakt. Owen glimlachte even wat meer. Zachtjes legde hij een hand tegen Daniel zijn gezicht. Hij drukte een kus op zijn mond. ''Ik heb goed geslapen'' Reageerde hij kalm. Ergens was dat een leugen want de dag ervoor was hij nog lang niet vergeten. Maar hij wilde niet dat Daniel zich zorgen zou maken om hem. ''Maak je geen zorgen, je hebt me niet wakker gemaakt. En al zou je het wel doen, dan vind ik dat niet erg. Zolang ik maar bij je ben'' Zei Owen kalm tegen hem.

Hij glimlachte 'ik heb wat last van mijn hoofd,' zei hij waarna hij het bijna spijtig vond om te zeggen 'ik heb denk nog wat slaap nodig. 'Het spijt me van gister, ik had het niet moeten doen. Maak je asjeblieft geen zorgen om mij, het was mijn eigen domme fout.' Hij wreef door zijn donkerbruine zachte haren.

Owen slikte eens toen Daniel hem zei dat hij nog last had van zijn hoofd. Hoe kon het ook anders. Owen sloot zijn ogen even half terwijl hij weg keek naar de grond. Hij luisterde naar de rest van zijn woorden. ''Daniel..'' Begon hij zacht. ''Ik hou van je'' Zei hij vervolgens. Hij keek dan ook lichtjes omhoog naar hem terwijl Daniel over zijn haar heen wreef wat weer fijn aan voelde. ''Ik wil niet dat je pijn gedaan word'' Zei hij vervolgens tegen hem. Hij maakte zich automatisch al wel zorgen. Daniel was zijn grote liefde, hij kon niet anders. Zachtjes liet hij zijn vingers langs Daniel zijn gezicht gaan. Hij bleef hem ondertussen met een zachte blik in de ogen aan kijken.

Hij voelde de zachte vingers van Owen over zijn gezicht 'ik.. ik eh hou ook van jou,' zei hij met een glimlach. Hij moest niet twijfelen over Owen. Daniel dacht precies hetzelfde over hem dan hij over hem. Ze waren verliefd. 'Ik denk dat ik nog maar wat ga slapen,' zei Daniel. Hij begon te liggen en trok Owen naar zich toe, 'ik hou echt van je.'

Daniel reageerde in het begin wat wazig op hem, alsof hij twijfelde. Zou hij twijfelen over hun liefde? Nee toch? Hij zei hem daarna wel dat hij ook van hem hield. Owen glimlachte lichtjes wat naar hem. Hij hoopte maar dat het geen twijfel was. Daniel zei hem vervolgens dat hij nog wat zou gaan slapen. ''Ow..'' Reageerde Owen zacht omdat hij dacht dat Daniel nu vast weer terug zou gaan naar de slaapkamer. Maar dat gebeurde niet. Daniel ging liggen op de bank en trok hem naar zich toe. Owen keek voor een moment wat verbaasd naar hem maar glimlachte al snel weer door zijn woorden. Hij hield echt van hem zei hij. ''Daniel.. Je bent zo lief..'' Zei hij tegen hem. Ja wat zou hij zonder Daniel moeten. Owen drukte een kusje op Daniel zijn mond. Hij legde zijn hoofd vervolgens tegen hem aan. Hij lag zo fijn bij Daniel, en hij hield dat moment graag vast.

Langzaam opende Daniel zijn ogen en realiseerde dat hij nog op de bank lag. Hij ging een beetje recht op zitten en stapte toen van de bank af en liet Owen rustig liggen. Zo te zien had hij lang geslapen maar hij had geen zin om te kijken hoe laat het was.

Owen werd na even wakker. Hij keek al snel op toen hij merkte dat hij zonder dekbed lag, en een leuning tegen zijn rug voelden. Hij lag dan ook op zijn zij. Owen ging recht zitten en keek in het rond. Daniel was weer vertrokken. Owen zuchtte eens zachtjes. Hij moest weer aan Daniel zijn woorden denken van gisteravond. Hij had hem gezegd dat hij van hem hield. Maar die eerste woorden, ze hadden wat twijfelend geklonken. Owen sloot zijn ogen even half. Zou hij hem toch niet echt leuk vinden? Owen schudde die gedachten maar weg, nee als Daniel niet echt van hem hield had hij ook niet met hem hier op de bank geslapen. Owen glimlachte even wat, hoe kon hij zoiets stoms denken.

Met een tas over zijn schouder liep een jongen de woonkamer binnen. Hij was nieuw en zijn naam was Jake. Jake keek met een flauw grijnsje de ruimte rond. ''Mooi optrekje'' Zei hij kalm. Er was echter nog niemand te zien, maar met dit mooie weer waren ze misschien ook wel buiten. Kalm zette hij zijn tas even op de grond neer en trok hij zijn jas uit. Hij had een beste reis gemaakt maar hij was blij dat hij er eindelijk was.

Cameron liep de woonkamer binnen. Ze had niet verwacht dat er iemand stond, maar er was een jongen. Hij was zeker nieuw. Ze liep verder naar binnen. "Hey, ik ben Cameron," zei ze terwijl ze op de bank ging zitten. "Nieuw?"

Jake liet zijn jas op zijn tas vallen. gelijk daarna hoorde hij een stem. Hij keek op en zag het meisje niet ver van hem staan. Ze stelde zich voor als Cameron waarna ze hem vroeg of hij nieuw was. Jake keek kalm richting haar. Ze zag er erg goed uit, dat kon hij niet ontkennen. ''De naam is Jake'' Reageerde hij kalm op haar terwijl hij naast haar op de bank neer plofte. ''En ja ik ben nieuw, jij zit al langer hier?'' Vroeg Jake kalm aan haar met een lichte grijns.

"Ik zit hier al een tijdje," zei ze terwijl ze de tv aandeed op een muziek zender. "De rest is hier niet, ze zijn denk ik buiten."

Jake de kamer voor een moment nog rond terwijl hij naar Cameron haar woorden luisterde. Hij knikte daarna eens dat hij het begreep. Zijn blik viel daarna op de tv zodra Cameron die op een muziek zender zette. ''Zijn hier leuke clubs of andere uitgaansgelegenheden te vinden?'' Vroeg Jake vervolgens kalm aan haar terwijl hij ook weer richting haar keek.

Cameron ging met haar voeten op de bank zitten. "Ja, wij gaan meestal naar de strandtent. Maar je kunt ook de stad ingaan," zei ze tegen hem. "Hou je van uitgaan?" Vroeg ze.

Jake keek voor een moment weer naar de tv terwijl hij naar Cameron haar woorden luisterde. Er was dus ook nog zoiets als een strandtent. Klonk interessant. Algauw keek hij weer met een grijns opzij naar Cameron door haar vraag. ''Zeker wel, jij niet?'' Vroeg hij kalm aan haar terwijl hij wat rechter ging zitten. Ja Jake ging erg graag uit.

Jake stond na even op. Hij moest zijn tas nog naar zijn kamer brengen, zo wie zo moest hij zijn kamer nog zien te vinden. ''Ik ga me spullen even ergens dumpen'' Zei hij met een flauw grijnsje. ''Misschien kunnen we eens uit gaan naar die strandtent?'' Zei Jake kalm tegen haar. Hij gaf haar daarna een knipoog. Voor een moment keek hij haar nog in de ogen aan waarna hij zijn tas en jas van de grond af pakte en de woonkamer uit liep en opzoek ging naar zijn kamer.

Cameron grinnikte. "Jawel, ik hou wel van een feestje," zei ze. Ze bekeek hem even, ze vond het eigenlijk geen uitgaanstype. Het leek haar een stille jongen, maar misschien schatte ze hem verkeerd in. "Misschien gaan we vanavond wel met zijn allen, dus als je ons niet kan vinden zijn we waarschijnlijk daar." Hij stond op. "Oké is goed, zie je later wel."

Cameron verveelde zich. Ze vroeg zich af waar Nina was, die had ze ook al een tijdje niet meer gesproken. Ze dacht ook aan Fitz, waar zou hij zijn? Ze zuchtte even en deed de tv uit. Ze had deze vakantie heel anders voorgesteld. In positieve en negatieve zin. Ze vond het leuk, maar ze had veel momenten dat ze zich verveelde. Gelukkig zat ze er nog wel een tijdje.

Nina hoorde net de tv uitgaan toen ze de trap af kwam lopen ze keek om de hoek en hoorde een diepe zucht van Cameron. 'Hellooooo, vanwaar die diepe zucht' zei ze opgewekt en ging op de bank zitten.