De woonkamer

Cameron keek naar Nina die naast haar kwam zitten. "Zo, jij bent vrolijk," zei ze lachend. Ze legde haar hoofd op de leuning en sloot even haar ogen. "Niks, ik ben gewoon moe."

Cameron keek op toen ze zo vrolijk binnen kwam 'Ja dat moet ook, we zijn hier tenslotte ook op vakantie!' zei ze en ze glimlachte naar Cameron. 'Weet je het zeker? Het lijkt alsof er meer is..' zei ze bezorgd ze keek Cameron vragend aan.

Kalm kwam Jake de woonkamer weer binnen. Al snel ontdekte hij Cameron nog op de bank. Maar niet alleen zij, ook een ander meisje was er. Met een kalme glimlach keek Jake richting haar. ''Hey'' Begroette hij haar kalm terwijl hij naar haar toe liep en een hand naar haar uit stak. ''Jake, ik ben nieuw hier'' Stelde hij vervolgens kalm aan haar voor.

Cameron keek Nina aan. "Er is niks hoor, ik verveel me gewoon soms. Had het me heel anders voorgesteld hier. Maar met jou is het wel gezellig," zei ze terwijl ze Nina aanstootte. "Ik heb zin in een drankje, zullen we gezellig in de tuin gaan zitten?"

Ze keek op toen ze een onbekende jongen de woonkamer binnen kwam lopen. Hij stelde zich voor als Jake 'Nina' zei ze vervolgens en ze glimlachte. Haar blik ging over naar Cameron die haar net vertelde dat ze zich soms wel verveelde hier. 'ik herken het ik heb precies hetzelfde' en ze keek even naar haar voeten. Cameron stelde voor om lekker in de tuin te gaan zitten 'goed idee' ze pakte Cameron haar arm en sleurde haar mee naar de tuin. 'kom je ook?' riep ze naar Jake.

Cameron werd aan haar arm meegesleurd. "Wacht even, ik pak wat drinken voor ons," zei ze terwijl ze snel wat flessen pakte. "Oké, we zijn er klaar voor." Ze pakte Nina bij haar arm en liep naar de veranda.

Jake keek kalm richting het meisje die zich voorstelde als Nina. Hij knikte eens richting haar met een glimlach waarna zijn blik op Cameron viel die Nina voorstelde om buiten te gaan zitten. Hij had hun woorden dan ook gehoord over de verveling. Hij glimlachte even flauwtjes. Het leek er op dat er hier wat leven gewekt moest worden. Nina ging algauw naar Cameron en sleurde haar mee naar buiten waarna ze vroeg of hij ook kwam. Jake lachte even kalm. ''Sure'' Antwoordde hij waarna hij hen achterna ging. Zijn blik viel daarna nog even op Cameron die twee flessen besloot mee te nemen. ''Dat lijkt er meer op'' Reageerde hij met een kalme glimlach.

Cameron liep de villa binnen en ging op de bank zitten. Ze deed de TV aan en zapte naar MTV. Ze zuchtte, ze verveelde zich. Ze deed haar schoenen uit en ging op de bank liggen.

Cameron opende langzaam haar ogen, ze was in slaap gevallen. Met een klein zuchtje stond ze op. Ze had zin in wat leuks, dus besloot ze de stad in te gaan. Ze kleedde zich snel om en ze liep vervolgens de deur uit.

Cameron liep de woonkamer in en ging op een bank zitten. Ze pakte een modetijdschrift en begon erin te bladeren. Normaal had ze daar niks mee, maar omdat ze toch niets beters te doen had las ze het maar.

Cameron werd wakker. Ze was zeker in slaap gevallen. Het tijdschrift lag op haar buik. Ze pakte het op en legde het terug op de tafel. Ze stond op en terwijl ze zich uitrekte kwam er een gaapje uit haar mond. Ze besloot naar buiten te gaan.

Ze liep de woonkamer in waarna ze Cameron zag die naar buiten wou gaan "Cameron wacht even" zei ze waarna ze de woonkamer in struikelde "lekker dan" zei ze toen de zak op de grond viel "nou ja, ik wou dus vragen, we houden vanavond kampvuur kom je ook?" vroeg ze glimlachend terwijl ze alles weer in de tas deed en ze weer recht stond.
Ze hoopte dat Cameron ook zou komen, ze was wel een vriendin van haar.

Nadat ze merkte dat Cameron haar voorstel niet beantwoorde keek ze even achter zich om "als je zin krijgt, we zijn vanavond op het terras" zei ze nog voor dat ze zich zelf omkeerde en van plan was om de woonkamer te verlaten.
Ze zou de spullen die ze gekocht had opbergen in de keuken en dan op zoek gaan naar iets waar ze het vuur opkonden maken.
Rustig liep ze uit de woonkamer de keuken in en vervolgens, na een tijdje, liep ze weer door de woonkamer de tuin in, ze wou die schuur eens bekijken, misschien was daar binnen wel iets bruikbaars.

Marnix kwam met een volle tas de kamer binnen. Marnix keek de kamer eens rond maar zag niemand. Langzaam aan liet hij de tas op de grond zakken en slaakte hij een lichte zucht. Hij vroeg zich af wat voor mensen hier waren. Wat als het net zo eindigde als op school. Dat ze hem raar vonden en dus zouden mijden. Dat was het laatste wat hij wilde. Marnix zette zich op de bank neer en keek naar enkele foldertjes waar uit gaans plekken op stonden. Langzaam aan pakte hij een foldertje en bekeek hij deze.

Ashley trok haar koffers achter zich aan de woonkamer binnen. Ze keek de grote kamer rond. "Cool," zei ze, terwijl ze goedkeurend knikte. Ze liep verder de kamer in en zag een jongen op de bank zitten. "Oh, hoi! Ik ben Ashley." Ze stak haar hand uit en glimlachte.

Marnix had het foldertje door gekeken en had er uiteindelijk dan ook wel genoeg van gezien. Het leek hem wel leuk om er heen te gaan. Maar aan de andere kant, met wie moest hij dan gaan? Hij had niemand en als hij dan toch eindelijk is iemand leuk ontmoette dan verpestte hij het weer door zijn gedragsstoornis. Marnix slaakte even een lichte zucht. Hij was hier wel gekomen, maar zou hij er uiteindelijk dan ook wat aan hebben. Marnix zou het waarschijnlijk van zelf wel merken. Plots ging de deur van de woonkamer open en zag Marnix vanuit zijn ooghoeken iemand binnen komen. Marnix keek opzij en merkte een meisje op met donkerbruin haar en donkere ogen wat haar goed stond. Ze begroette hem opgewekt waarbij ze dan ook haar hand naar hem op stak. ''Ey'' Reageerde hij met een licht glimlachje op haar waarna zijn blik op haar koffers viel wat maar één ding kon betekenen. ''Ook nieuw hier?'' Vroeg Marnix als volgt met hetzelfde lichte glimlachje.

"Ja, ik kom net aan!" zei ze, nog steeds glimlachend. "Jij ook zie ik." Ze keek de jongen nog even aan. Hij had donker haar en een schattig gezichtje. Ze schudde lichtjes met haar hoofd toen ze merkte dat ze aan het staren was. Dat moest ze nou echt eens afleren. "Sorry," zei ze veronschuldigend, "dat doe ik wel vaker, staren." Ze ging naast de jongen op de bank zitten. "Zijn we de enige?" Ze kon zich de naam van de jongen niet meer herinneren, al wist ze niet zeker of hij die wel had genoemd.

Het meisje reageerde nog steeds aardig opgewekt op hem. Marnix glimlachte dan ook wat flauwtjes terug naar haar waarna hij eens knikte om haar tweede woorden te bevestigen. ''Klopt'' Reageerde hij kalm. Een tijdje keken ze elkaar aan tot dat het meisje ineens met haar hoofd schudde alsof ze zichzelf van iets bestrafte. Marnix keek dan ook licht wat verbaasd, tot dat ze haar excuses aan bood omdat ze zou hebben zitten staren. Marnix glimlachte daardoor weer even. ''Geeft niet'' Reageerde hij kalm op haar terwijl ze naar hem toe kwam en naast hem op de bank kwam zitten. Ze vroeg hem of ze de enige waren. Marnix haalde zijn schouders op. ''Weet ik eigenlijk niet, ik heb nog niemand anders dan de eigenaar gezien toen ik hier aan kwam'' Sprak Marnix tegen haar. Plots legde hij ongemakkelijk een hand achter zijn hoofd. Zich beseffend dat hij zich vast moest voorstellen. ''Ik ben trouwens Marnix'' Sprak hij tegen haar.

Ashley hoorde de jongen praten, maar luisterde niet. Hij vertelde zijn naam, dat is alles wat ze hem hoorde zeggen. Ze was afgeleid door de grote ruimte waar ze zich in bevond, en dit was alleen nog de woonkamer. Terwijl ze rondkeek viel haar oog op de stereoset in de hoek van de kamer. Er stonden twee grote boksen naast en er hing nog een kleintje in de hoek aan de andere kant van de kamer. Hier konden ze zeker goed feesten, al wist ze zeker dat ze ook vaak genoeg uit zouden gaan. Ze zuchtte zachtjes bij de gedachte dat ze al deze feestjes niet kon delen met Michael. Was het wel een goed idee om tegen hem te liegen? Deze gedachte schudde ze snel van zich af. Natuurlijk was het een goed idee, hij had deze reis nooit goedgekeurd daar was hij te jaloers voor. Ze pakte snel haar telefoon uit haar tas en sms'te haar vriend. 'Ik ben aangekomen in mijn hotel, straks de stad verkennen en lekker eten. Morgen mijn eerste stagedag, spannend! Ik bel je vanavond, kus!' Verzend. Ze schaamde zich even, maar besloot er niet langer over na te denken. Op deze manier verpestte ze haar hele vakantie en kon ze er alsnog niet van genieten. "Waar kom je vandaan?" vroeg ze, om het ijs een beetje te breken. Ze hoopte dat er snel meer mensen kwamen, dan kon de vakantie pas écht beginnen.

Marnix had zich voor gesteld aan het meisje. Hij vroeg zich echter af of de woorden wel bij haar aan kwamen. Ze keek de kamer rond en bleef een hele tijd stil. Voor een moment wende Marnix zijn blik dan ook af. Was dit het dan? Hij had zich voorgesteld en hij kreeg verder niets terug. Marnix slaakte een lichte zucht. Iemand zou ook maar eens wel met hem willen optrekken. Daarbij kwam kijken dat het meisje vervolgens ook nog bezig ging met haar mobiel. Natuurlijk was ze ook nog maar net aangekomen. Misschien had ze wat rust nodig, maar aan de andere kant waarom stelde ze zich dan niet terug voor eerst? Plots gaf het meisje hem een antwoord. Gelijk keek Marnix om naar haar. Ze vroeg hem waar hij vandaan kwam. ''Londen en jij?'' Vroeg Marnix met een licht flauw flauw glimlachje aan haar. Daarbij bedacht hij zich dan ook gelijk weer zijn gedachten van eerst. ''Hoe heet je trouwens? Als ik dat nog mag vragen'' Vroeg hij aan haar.

Ashley glimlachte naar Marnix. "Ik ook! Oorspronkelijk kom ik uit Nederland, maar daar kan ik me bijna niks meer van herinneren," zei ze. Ze dacht na over haar appartementje in London, dat paste hier wel 10 keer in. Marnix vroeg hoe ze heette. Dat had ze toch al gezegd? Hij was het vast vergeten. "Ik heet Ashley, weet je nog?" zei ze met een knipoog. Ze vond het niet erg dat hij het niet meer wist, hij zag er behoorlijk zenuwachtig uit. Alsof hij zich niet op zijn gemak voelde. "Woon je nog bij je ouders?" ging ze verder. Ze hoopte hem een beetje losser te laten worden door wat meer over hem te weten te komen.